Manggiulawon man diay

“Victor,” misangpit ang asawa niyang si Linda, “pila man diay ka bulan ang imong trabaho sa bapor isip segundo opisyal?

“Tulo ka bulan lang, Lin human niini bakasyon ko og usa ka bulan.”

“Di, bali’g siyam ka bulan lang ang imong matrabahoan sa usa ka tuig. Asa man sab ang inyong biyahe?”

“Duol ra gud, Lin, anha ra’s Singapore ug Hong Kong, pero kini ang pinakadakong shipping lines sa London.”

Mag-grocery ko karon adto sa Country Mall, Vic, ikaw lang una ang akong drayber.” “Way problema niana, Lin, I’ll just pretend that you’re my boss, total tapos ka man sad sa accountancy.”

Didto sa Country Mall, giparada ni Victor ang auto ug namulong. “Maghulat lang ko nimo diha sa basement sa may Lumpia House.

Anha lang ko maglingkod samtang basahon ko kining nobela nga akong bag-ong pinalit.”

“Sige, adto na ko,” dayong sulod sa iyang asawa sa grocery.

Samtang nagbasa siya, mopasiplat siya panagsa sa iyang palibot. Taud-taod, may tawo nga milingkod sa iyang atubangan nga sa iyang tan-aw, ka-edad lang niya.

“Hi!” Iya kining gitimbaya kay gusto siyang makig-estorya. “Maayong buntag.”

Gitan-aw lang siya sa tawo nga ingon sa nahadlok kaniya, dayon miduko kini nga wala magtingog. Busa mibalik na lang og basa si Victor sa nobela niyang dala apan gipasigpatan niya panagsa ang tawo. ‘Bungol man tingali ning tawhana,’ matud ni Vic sa kaugalingon.

Taudtaod, mitindog kini ug milakaw. Gipasigpatan ni Victor ang ulohan sa libro nga gidala sa tawo. How to win friends and influence people, ang ulohan sa libro.

Tingali, manggiulawon tong tawhana, sa hunahuna pa ni Victor. Nagpadayon siya pagbasa samtang wala pa moabot ang iyang asawa. (Kataposan)