Bawion ko ang imong gugma

“Buotan kaayo ka, Melvin. Dako kaayo ko’g utang kabubut-on nimo. Di gyud nako mahikalimtan ang imong kaayo.”

“Salamat usab sa kahigayonan nga imong gihatag kanako nga makatagamtam bisan sa hamubong panahon sa katam-is sa imong pagmahal.”

Unya nanamilit na si Melvin kang Annie.

“Ayaw una,” ni Annie pa.

“Nga-ngano man?” Sukit ni Melvin.

“P-puyde ba nga sa kataposang higayon...g-gakson ko ikaw?”

“Nga-nganong dili?”

Gigakos ni Annie si Melvin. Migakos usab si Melvin kaniya. Kaswal nga panaggakos. Panaggakos nga walay sambog nga malisya. Panaggakos nga maoy timaan nga gaan ang ilang kabubut-on sa usa’g-usa.

Hingpit na gayod nga nagkatakdo pagbalik ang mga pagbati nila ni Annie ug Edelmar. Malipayon kaayo si Annie tungod kay si Edelmar man gayod ang lalaki nga maoy tinuod niyang gihigugma.

Usa niana ka adlaw, gidala siya ni Edelmar sa pinuy-anan niini sa Lahug. Giingnan siya sa ulitawo nga may ipakita kining surpresa ngadto kaniya. Mao nga iya kining gikuyogan.

Sa ilang paghimuntog sa sala sa balay nga bag-o lang nahuman sa pagpatukod ni Edelmar, mao dayoy mitagbo sa panan-aw ni Annie ang dakong kuwadro sa pinintal nga nagbitay sa bungbong.

“Nahinumdom ka niana?” Sukit ni Edelmar.

“Oo,” ni Annie pa. “Ang ako man kanang retrato nga gihatag nimo sa dayon nimong larga paingon sa London.” -- Sumpayan pa