Bawion ko ang imong gugma

Gula 71

“Kun unsa may nahitabo tali kaninyo ni Edelmar, wa ako’y labot kaniadto. Ang nahitabo sa imong pagka-babaye dili makapausab sa akong paghigugma kanimo.”

Sa nadungog ni Annie, daw sa misugwak ang kahinangop sa iyang dughan. Gigakos niya si Melvin.

Domingo. Nangandam si Annie sa iyang kaugalingon. Nagsabot sila si Melvin nga manuroy karong adlawa. Moadto sila sa downtown. Manimba, mangaon ug manan-aw og sine. Kini ang kasagaran nilang buhaton kun sila manuroy.

Dihang nahuman na ni Annie pag-areglar ang iyang kaugalingon, milingkod siya sa lingkoranan sa may sala. Naghulat siya kang Melvin. Alas nuybe imedya pa lang ang takna segun sa gitug-an sa orasan nga nagbitay sa bungbong sa sala sa balay. Alas diyes ang sabot nila ni Melvin nga kini sa iyang gipuy-an aron sila nay magkuyog paingon sa downtown.

Naigking siya dihang may nanuktok sa pultahan. Midali siya pagtindog ug mipaingon sa pultahan. Nagtuo siya nga si Melvin na ang nahiabot. Mao nga gibuksan dayon niya ang palid sa pultahan.

Apan naniga ang iyang mga mata dihang natukas na ang palid sa pultahan. Maoy mibantang sa iyang panan-aw ang bayhon ni Edelmar nga nagbaro’g sa iyang atubangan. Gibati niya ang tumang kahikugang pagkakita sa kanhing hinigugma nga wala niya damhang mahitungha sa ilang pinuy-anan.

“Kumosta ka, An?” Nagkanayon si Edelmar nga mapahiyomon.” Nahuman na ang duha ka tuig nakong pagpanarbaho didto sa London. Nia, mibalik na ako sumala sa atong gikasabotan.”

Wala makatingog si Annie. -- Sumpayan pa