Bawion ko ang imong gugma

“Hunahunaon ko pa kana’g maayo, Melvin,” nagkanayon si Annie. “Ako unang sutaon kun may luna ka na ba sa akong kasingkasing.”

“Sige, An,” ni Melvin pa. “Andam kong magpaabot. Ug manghinaot ko nga dili ko nimo pakyason.”

Gilugwayan og maayo ni Annie ang iyang pagpaabot nga mosulat si Edelmar kaniya. Apan wala gayod siya’y nadawat nga sulat gikan sa iyang hinigugma. Dili gihapon niya makontak ang cellphone niini. Inanay nang nawad-an og paglaom si Annie nga may gugma pa si Edelmar kaniya. Midatom na niya ang pagtuo nga may lain na gyung babaye nga gihulip si Edelmar sa dapit niini sa iyang kasingkasing.

Iyang naamgohan nga dili siya angay magpakabuang sa gugma niya kang Edelmar. Dili siya angay maglaom sa wala ug posibleng dili na moabot. Kun nakahimo si Edelmar sa paghikalimot kaniya, nganong dili man usab niya tun-an ang iyang kaugalingon sa paghikalimot niini?

Mao nga sa sunod nga pagpamisita ni Melvin kaniya, gidawat na ni Annie ang gugma sa ulitawo. Labihang lipaya ni Melvin.

“Daghang salamat, An,” ni Melvin pa. “Daghan gyud kaayo nga salamat.”

“Dili ka angay magpasalamat, Melvin,” ni Annie pa. “Gilipay mo na ako sa dihang mitabang ka aron maluwas ang akong amahan gikan sa tino nga kamatayon. Angay lang usab nga hatagan ko ikaw og kalipay.”

“Ipaneguro ko nimo, An,” nga dili ka magmahay sa imong desisyon pagdawat sa akong gugma. -- Sumpayan pa