Gula 121
“Kursonada gayod diay silang mopatay,” nagkanayon ang hepe nga nagpanglingo. “Husto gayod sa kaisog kining mga tawhana.”
“Husto ka, Dick,” sanong ni Carlo. “Apan nagtuo ka nga mag-iklam na sila karon nga gihatagan ko na sila’g sampol.”
“Kaha, Carlo?” matud sa hepe nga mitutok pag-ayo ni Carlo. “Dili kaha hinuon mag-wild ang mga sakop sa kulto karon nga napatyan na sila? Basin mamungot hinuon sila’g maayo tungod niining hitaboa? Tingalig magbahis na hinuon sila’g maayo agi’g panimalos sa nahitabo sa mga kauban nila nga imong napatay.”
“Kun unsa may ilang laraw, Dick,” ni Carlo. “Andam ko sa tanang higayon. Dili ko sila sibogan bisan unsang orasa.”
Igo lang mitutok si Maj. Campo kaniya. Nasihag ni Carlo nga milabhag sa panagway niini ang hun-ag sa tumang kahingawa. Unya, migahas kini’g laing tema sa hilisgotan pagkataudtaod.
“May gikabalak-an ko, Carlo,” sa hepe.
“Unsa kana, Dick,” sukit sa sekreta.
“Wala pa makit-i ang bata nga gikidnap hangtod karon,” tubag sa hepe. “Tingalig kini maoy pahimungtan sa mga sakop sa kulto. Biyernes ra ba karong adlawa.”
“M-my God...” nakatuaw si Carlo. Gitay-og siya sa tumang kabalaka. Nahinumdom siya nga iatol sa mga sakop sa kulto ang pagpatay sa bata nga ilang biktimahon sa adlaw’ng Biyernes. Misugwak ang iyang kahingawa. Dili siya buot maghunahuna nga lagmit ugmang adlawa, makaplagan na lang nila ang patay’ng lawas sa bata sa usa ka hilit nga dapit.
“Unsay buhaton ta karon, Carlo?” nangutana si Maj. Campo taliwala sa iyang kahilom.
Motubag na unta si Carlo apan nahaigking siya. Mibagting ang iyang cellphone. -- Sumpayan pa