Mikiros si Carlo. Nagdalidali siya’g ilis ug misakay gilayon sa iyang awto aron pag-adto sa dapit nga gipuy-an ni Dr. Castro. Samtang nagdagan ang sakyanan, maoy iyang gihunahuna ang nahitabo ni Dr. Castro. Wala siya magdahom nga modangat sa doktor ang kalit kaayong kamatayon. Mibati siya’g kahinugon niini. Gikinahanglan nila ni Maj. Campo ang doktor alang sa gihimo nilang imbestigasyon bahin sa mga krimen nga nahitabo sa lungsod sa Mabini diin nahilambigit ang Tambayawan Black Brotherhood.
Takulahaw lang, dihay katahap nga misapigad sa alimpatakan ni Carlo. Wala kahay kalabotan ang kulto sa nahitabo sa doktor. Kinahanglang iya kining sutaon.
Daghan nang tawo sa pinuy-anan ni Dr. Castro sa iyang paghiabot. Diha na ang kapolisan. Gisugat siya ni Maj. Campo.
“Ngano kining hitaboa, Dick?” Gitagbo niya’g pangutana ang hepe. “Hain ang patay’ng lawas ni Dr. Castro?”
“Tua pa sa taas,” tubag sa hepe. “Padayong gihiling sa akong mga sakop. Naa sab ang municipal health officer, akong gidala aron makatabang paghiling sa biktima.”
“Unsay tan-aw mo sa biktima?” sukid ni Carlo.
“Walay kalainan sa nahitabo sa duha ka batang gipatay,” sa hepe pa. “May baraw nga nagtaop sa iyang dughan nga gimarkahan og 666.”
“Unsa?” mitungas ang tingog ni Carlo. “Pero imposible. Dili na bata si Dr. Castro...kun ugaling mga sakop sa Tambayawan man ang naghimo sa krimen. Mga bata ray gipangbiktima sa mga sakop sa kulto. Dick. Mga bata ra.”
“Pero di ba natahap ka man nga mga sakop usab sa kulto ang nagpatay sa imong mga ginikanan?” ni Maj. Campo nga misikmat.
“Oo,” ni Carlo. “Ngano man diay?”
“Malagmit nga sama sa imong mga ginikanan, gipatay nila si Dr. Castro sa laing hinungdan.
Wala motingog si Carlo. Gitimbangtimbang niya ang gipadayag nga panahom sa hepe. -- Sumpayan pa