Anino sa Kulto

“Apan kinsa na man lay mag-atiman nimo dinhi?” sa iyaan.

“Ako na’y bahala sa akong kaugalingon,” ni Carlo sa mahuyo nga paningog. “Ang mahinungdanon mao ang inyong kaluwasan.”

Kahilom. Ingon sa may gitimbangtimbang ang tagsatagsa nila ka hunahuna.

“Hain may maayo, Dong,” mitingog si Tiya Marta pagkilab sa pipila ka daklit,” kun biyaan mo na lang kining balaya? Adto ka una sa balay uban namo.”

“Bitaw, Gaw,” dason ni Belen nga mao pa masagbat sa panagsulti. “Kuyaw kaayo kun ikaw rang usa dinhi.”

“Mas peligro kun kauban ko ninyo, Gaw,” mipatin-aw si Carlo “Nasayod ko nga bisan asa ko, sundan gyud ako sa mga kaaway. Busa mameligro gihapon kamo kun motipon ako kaninyo.

Mihupa na usab ang kahilom. Sila si Tiya Marta ug Belen ingon sa naghinuktok sa gipamulong ni Carlo. “Ayaw kamo kabalaka nako,” ni Carlo pagkataudtaud. “Maantigo kong manalipod sa akong kaugalingon. Ang inyong kinabuhi maoy seguroa.”

“Husto si Agaw Carlo, Ma,” nagkanayon si Belen nga ingon sa nakaagpas sa tumong ni Carlo. “Mas maayo tuod nga mag-inusara siya dinhi aron wala na siya’y laing hunahunaon ug makalihok siya’g maayo kun ugaling sulngon siya niadtong armadong mga tawo. Kun ania kita dinhi o siya ang mokuyog nato ngadto sa atong gipuy-an, masamot ka delikado kay daghan man unya ang mapagan.”

“Salamat nga nakasabot ka, Gaw,” ni Carlo pa. “Sa akong tumong.”

“Buyno,” matud ni Tiya Marta. “Mao man kahay imong gusto, Dong. Ikaw gud.”

“Salamat, Tiya,” ni Carlo. “Gusto ko nga mamiya kamo dinhi sa labing daling panahon. Kun mahimo, karon gyung adlawa.”

“Ikaw ang mag-igo, Dong,” sa iyaan. “Apan pag-amping baya gyud sa imong kaugalingon dinhi.” -- Sumpayan pa