Ungo ang tigpanalipod ni Pelita

Usa ka misteryo alang kang Pelita ang pagtumaw sa usa ka tawo nga wala pa magpaila kaniya. Apan sa iyang nabantayan mokalit lang kini pagtunga sa higayon nga anaa sa kakuyaw ang iyang kaugalingon. Sama sa nahitabo kaniya niadtong miaging semana dihang misakay siya’g usa ka jeep de pasaheroan ug dihang didto na sa mamingaw nga dapit ang gisakyan niyang jeep, may tulo ka tawo ang mipara ug unya misulti kini nga holdap ang ilang tumong.

Ug kay daghan ang mga pasahero maong wala pud makalihok ang driver nga mipahunong na lang sa jeep didto sa awaaw nga dapit nga ilang giagian.

“Kuwarta ug mga cellphone lang ang among tuyo,” nagkanayon kadtong bigotilyo nga lalaki kinsa nagkupot sa iyang pistola. “Ipagawas ang inyong pitaka, cellphone, mga alahas ug uban pa. “Sige na, kay dili ra ba kami magpanuko sa pagpatay...”

Si Pelita nga naratol didto dapit sa may likod sa driver wala makalihok nga ingon sa usa ka kandila nga nagtuhoy lang. Giduol siya sa tulisan ug gitionan sa iyang pistola. “Hoy, sayod kong duna kay selpon busa ipagawas kay kondili usa lang ka bala ang ipalubong ko sa imong agtang!” Misiga ang mga mata sa usa sa mga holdaper nga kakabliton na sa iyang pistola ngadtong Pelita. Ug gipagawas ni Pelita ang iyang selpon. Mahalon ra ba kining iyang selpon kay regalo kini sa iyang Mama Loling sa iyang birthday niadtong miaging bulan.

“Uy, bag-ong gawas kining maong selpon nimo, Inday, he, he, he, ug mahalon kaayo kini!” Mitingsi ang usa ka tulisan nga milabnot sa selpon ni Pelita. Mihilak si Pelita sa kahadlok.

“Mahimo ba, Sir, iuli lang na nako. May sentimental value man gud kanang selpona kay regalo na sa akong Mama atol sa akong birthday...”

“Hilom, katilaw ka unya og mga bala. Sentimental value ka unya kun buk-on nako ang imong ulo!” matud sa usa ka tulisan. Unya wala pa gani makahuman og sulod sa ilang dalang sako sa nakuha nilang mga kuwarta, alahas ug uban pa, kalit lang may mitumaw nga usa ka lalaki nga nag-t-shirt og itom. May pagka tag-as ang iyang buhok. Kalit lang kining mihamag sa tulo ka tulisan kinsa wala usab makalihok ug gipangtuok sila. Nakuyapan ang tulo ka tulisan ug nauli pagbalik ang mga kuwarta sa mga pasahero ug ingon man ang selpon ni Pelita. Mao kadto ang unang pagtumaw sa tawo ug sa higayon nga motan-aw kini kang Pelita may kidhat ang luwatan niini sa iyang mga mata. Unya, gisundan pa gyud kadto og laing hitabo dihang buot lugoson si Pelita sa usa ka taxi driver. Ug naluwas siya sa misteryosong lalaki. Ug daghan pang nagsunodsunod nga pagluwas niadtong misteryosong lalaki.

“Pelita, nagtuo ko, nga ungo ang lalaki nga kanunay’ng moluwas nimo. Siguro, taga baryo Sakdapsakdap gikan kadto siya, ang dapit sa imong tatay Julian. Sa wala pa mamatay si Tatay nimo Julian duna kunoy anak sa iyang kompareng ungo nga susama nimo’g panuigon ug maoy gusto niya nga kadto maoy mahimo mong bana sa umaabot. Ungo sila’g kaliwat si tatay nimo Julian, Pelita. Namatay si tatay nimo sa usa ka bala gikan sa usa ka sundalo,” subo nga miasoy ang iyang inahan kaniya.

“Ungo diay to si tatay Julian, mama Loling?” ni Pelita pa nga mora’g wala mahimuot sa giasoy sa iyang inahan. “Kun mao na, duna diay pagka-ungo kining akong dugo, mao ba, Ma?”

Miyango si mama niya Loling. Taudtaod may nangayog katahoran ug dihang ilang gipadayon, maoy nakita ni Pelita ang lalaki nga kanunay’ng moluwas kaniya sa mga katalagman.

“Ako si Teofilo,” niini pa. “Nia ko aron pagpahibawo nga si Pelita dugay nang gipabantayan ni noy Julian nako ug mahal ko siya.”

Ug mipahiyom si Pelita kang Teofilo. (Kataposan)