Pagpasaylo

Wa ko makapugong sa akong kaugalingon, nakahilak ko. Naghingutas na ang akong manghod sulod sa kuwarto sa ospital. Nagkahugot ang iyang pagkupot sa akong kamot samtang naglingkod ko sa ngilit sa kama nga iyang gihigdaan.

“Pasayloa ko, Ate Lorena. Way sa’a si Fidel. Gitental ko siya. Gihubog sa giabangan tang apartment samtang didto ka sa trabaho.”

“Margot?”

Nakugang ko sa gikompisal sa akong manghod.

“Tinuod na, Te. Dako kaayo ko’g gusto kang Fidel. Milampos ko sa pag-ilog kaniya diha nimo.”

Nakaluom ko sa paghilak. Pero unsa pay kapuslanan kun kasilagan ko si Margot? Nia, inihap na lang ang mga gutlo sa iyang pagpakabuhi. Miabot na ang tagal. Kanser sa tutoy ang iyang sakit.

Gipasaylo ko ang akong manghod. Sa luspad niyang mga ngabil, milakra ang pahiyom.

“Salamat, Te.”

Namatay si Margot nga nagmalipayon kay nadawat niya ang akong pasaylo. Gisakitan ko sa nahitabo kaniya kay bugtong ko siyang igsoon. Pero sakit usab ang nahitabo sa among gugma ni Fidel tungod sa iyang gibuhat.

Patay na ang among mga ginikanan. Nakahuman ko sa kolehiyo tungod sa kaugalingon kong pagpaningkamot. Nag-working student ko kay kabos ang among mga ginikanan. Nakatrabaho ko sa opisina ug dunay maayong suweldo. Gipatungha ko si Margot sa kolehiyo, gipakuha nako’g Tourism.

Wala ko magdahom nga nahigugma diay siya kang Fidel nga akong hinigugma. Usa ka engineer si Fidel. Mimabdos si Margot maong nahunong sa pagtungha. Mituo ko kaniya nga gitental siya ni Fidel. Nagpakasal silang duha. Hapit ko ikamatay ang nahitabo kay gimahal ko kaayo si Fidel. Hapit dili na lang ko mokaon tungod sa kaguol. Gikasilagan ko si Fidel. Dili ko maminaw sa iyang pagpasabot kanako. Maoy akong gituhoan si Margot.

Apan diay...

Milabay ang usa ka tuig. Usa ka gabii, mitingog ang door bell sa apartment nga akong gipuy-an. Domingo. Wala’y trabaho.

“Mahimo bang makasulod?”

Dugay kong gitutokan si Fidel, siya ang nahiabot nga bisita. Nagdala siya’g preskong mga rosas. Wala koy tingog nga mitando.

“Para nimo.”

Wala ko dayon dawata ang mga bulak nga gitunol ni Fidel kanako. Kusog ang pagbutokbutok sa akong dughan. Bisan hamtong na kami si Fidel, pero nagpabilin ang iyang kaguwapo.

“Nasayod ang Diyos nga ikaw ra ang babaye nga akong gimahal.”

Namugnaw ko dihang gikuptan ni Fidel ang usa ko ka kamot. Wala ko makahimo sa pagsupak sa iyang gibuhat. Dili ko makahimo sa pagpamakak sa akong kaugalingon. Si Fidel pa gihapon ang akong gihigugma maong wala ko magminyo. Wala ko makigrelasyon og laing lalaki.

“G-gimahal sab tika, Fidel. Ikaw pa gihapon ang lalaki nga akong gihigugma.”

Wala’y anak sila si Fidel ug Margot. Wala’y sagabal sa among panag-uli. Gidawat ko na ang lab-as nga mga bulak nga gitunol ni Fidel kanako. Iya kong gigakos. Mikabyon ko sa iyang liog dihang gihagkan ko niya sa akong mga ngabil. – Kataposan