CEBU, Philippines - “Kumosta na ang imong mga igsuon?” Pakisusi ni Bongkoy usa ka higayon niana nga nag-abot sila sa kosina.
“Luwas na sa kakuyaw ang ilang kahimtang,” tubag ni Rosalinda. “Basin sa sunod adlaw makagawas na sila sa ospital.”
“Maayo hinuon kun mao kana. Pero dako ka na kaayo’g utang sa atong agawon.”
“Sagdi lang. Makabayad ra gihapon ang tawo basta buhi pa.”
“Tabangan ta unya ka’g bayad sa maong utang.”
“Ayaw lang, uy. Mauwaw ta nimo.”
“Uwaw gud. Kinsa man diay ang magtinabangay kun dili kita ra. Kun may kuwarta pa lang kong ikasapar sa imong panginahanglan, di gyud unta ko mosugot nga mangutang ka na usab sa atong agawon. Di ko buot nga makautang ka na sab niya’g kabubut-on.”
Wala motubay si Rosalinda sa gisulti ni Bongkoy. Namatikdan niya nga gitutokan siya sa ulitawo.
“Magminyo na lang ta, Ros,” namulong si Bongkoy pagkilab sa pipila ka daklit.
“U-unsa?” Nakugang si Rosalinda sa gipadayag ni Bongkoy.” -- Sumpayan pa