Mahal ko ikaw Senyorita

Kinsay nagmaneho sa kotse, Dav?, nangutana si Eden sa ilang sinaligan nga si David. “Si Pekto, senyorita, bag-ong drayber nga akong gikuha.”

 "Hain man diay si Bestre?"

"Patay na man si Bestre, nyorita, kauban sa imong mga ginikanan sa dihang naaksidente mo."

"Hasta diay sila si Papa ug mama? Mao diay nga wa gyud sila makaduaw nako sa ospital," nakalitan si Eden. "Nganong wa ka man dayon mosulti nako, Dav?"

"Nahadlok man ko nga maguol ka kay gibauran man sab ko sa doktor nga dili ka pasultihan hangtod nga mamaayo ka," dayong pahimutang ni David sa iyang agalon pagpalingkod sa wheel-chair.

"Mag-unsa na man lang ko niini, Dav nga ako na man lang usa ug di na makalakaw?"

"May purohan ka pa man kunong makalakaw, nyorita, matud sa doktor, pero madugaydugay lang."

Bugtong manununod si Eden sa halapad nga Asyenda Paraiso sa magtiayong Don Gallardo Paraiso ug Donya Romera Langit. Apan si Eden lang ang nabuhi sa pagka-aksidente sa ilang kotse. Ug sukad sa paggawas ni Eden sa ospital kanunay na lang kini nga maghinuktok.

Milabay pa ang lima ka tuig, og usa ka higayon niana, "Nyorita," matud ni Toyang, ang ilang kusinera nga biyuda ni anhing Bestre, "birthday man nimo ugma, dili ka ba magpahikay aron saulogon kini?"

"Lima na ka tuig nga wa ko magsaulog sa akong birthday Manang Toyang sukad sa akong pagka-aksidente."

"Dili nimo angay nga dad-on ang tanan nga kaguol tungod lang niadtong hitaboa, nyorita. Angay usab nga maglulinghayaw ka o kaha saulogon ang imong birthday."

"Sige, Manang Toyang, ikaw nay mahibalo sa pagpahikay ug ipasungko ni David ang tanan natong mga saop nga paanhion gyud silang tanan ugma."

Nianang sayong gabii, nahiabot si David, "Maayong gabii, senyorita, gikan pa ako nagsungko sa tanan nga mga saop ug nia na gani ang uban aron pagtabang sa paghikay."

"Nanihapon ka na ba, Dav?"

"Gipakaon nako ni Manang Toyang didto sa kusina, nyorita."

"Lingkod una, Dav," midapit si Eden, ug human makalingkod ang ulitawo, "pila nay imong edad, Dav?"

"Trienta y singko na ko nyorita."

"Nganong wa ka pa man magminyo, Dav?" Wa ka bay nagustohan?"

"Duna unta, nyorita apan dili ako angay kaniya, gawas pa, wa pa man ko’y ikagasto."

"Sa unsa mang gastohan, Dav, sa kasal? Kay kun sa kasal, ako’y gasto Dav kay ikaw ang akong sinaligan dinhi sa asyenda, busa wa kay hunahunaon sa gasto. Nakaila ba ako sa babaye, Dav?

"Nakaila ka nyorita, ug siya lang ang babaye nga akong gimahal sukad pa sa akong pagka-bata."

"Gusto ko siyang makaila Dav, paanhia siya dinhi ugma."

"Nia na man siya, nyorita."

"Ha! Tawga kay makig-ilaila ko."

Mitindog si David ug nanaog dili aron pagkuha sa babaye kundili aron paghunahuna kun unsa ang angay niyang buhaton ug itubag sa iyang agalon. Pagkataudtaod, mibalik siya, nga namulong. "Nia naman siya nyorita."

"Ha! Hain man?"

"Naglingkod sa wheel-chair nga imong gilingkoran."

Nahimut-okan si Eden, una namulong. "Duol diri Dav, kay may isulti ko nimo." Ug sa pagduol sa ulitawo. "Tinuod ba nga mahal mo ako?”

"Mahal ko ikaw senyorita," dayong sapupo sa ulitawo sa dalaga gikan sa wheel-chair.

"Ugma, Dav, akong ipahibalo sa tanan ang umaabot natong kasal." (Kataposan)