Gula 42
“So I think I will have to quit,” ni Lonia pa.
“Dili kana maoy solusyon sa problema, Lonia. Ang bugtong solusyon sa problema mao ang pag-atubang sa kamatuoran.”
“U-unsay buot mong ipasabot?”
“Gilain lang nimo pagsabot ang akong pag-reject sa imong mga nobela. Gibuhat ko kadto dili aron pasakitan ka, kundili aron tabangan ka nga mouswag ang imong craft of writing. Gusto kong makasabot ka nga dili sa tanang panahon nga ang magsusulat makasulat og maayong sinulat.”
“Dili ko mo-agree nimo nianang bahina. Nasayod kong wala koy dag-anan tungod kay editor ka ug ikaw maoy hawod sa publikasyon.”
“Nasayop ka, Lonia. Wala ko maghinawod. Gibuhat ko lang ang akong katungdanan isip editor tungod kay ang pagpili sa hustong kalidad sa nobela nga angay i-publish dako kaayo’g epekto sa marketability niini.”
“So what kun mao kana? Sa gikaingon ko na, dili nako ipamugos ang akong mga nobela nganha nimo.”
Nahatutok si Rev kaniya. Nakasabot siya nga ingon sa wala kini mahimuot sa iyang gisulti.
“Midako na ba kanang imong ulo tungod sa kalamposan nga naangkon sa nahauna mong mga nobela ug nagtuo ka na nga dili ka na subject for rejections?”
Wala motingog si Lonia. Mitindog hinuon siya ug mipaingon sa may bentana. Milantaw siya ngadto sa gawas. -- Sumpayan pa