Sayong mibangon si Rosalinda niining buntaga. Bisan dugay siyang nakatulog kagabii kay dihay iyang gihunahuna nga dugay niyang na desisyonan apan nimata siya’g sayo aron tabangan ang iyang inahan sa mga bulohaton sa kusina.
“Unsa bay okasyon, Nay, nga nag-ihaw man ka’g manok?” Gipangutana ni Rosalinda ang iyang inahan.
Dili man gud ginhapon nga mag-ihaw og manok ang iyang inahan. Sa ilang kakabos panagsa ra silang makatilaw og lamian nga sud-an. Maayo na lang gani kun sa matag kaon adunay ginamos.
“Way okasyon, anak,” tubag sa iyang inahan. “Giihaw ko lang ning manok kay naluoy ko sa imong tatay nga nagdaro sa atong umahan. Ipasud-an ko kini niya.
Nahinuklog si Rosalinda. Misantop sa iyang hunahuna nga kinahanglan gyung mahaw-as sila sa tumang kawad-on. Busa, angay gyud niyang ihinayon ang iyang giplano.
Human makaluto sa pamahaw, mibiya dayon si Rosalinda sa ilang balay aron paghatod sa pagkaon sa iyang amahan ngadto sa umahan. Adto na lang usab siya mamahaw uban sa iyang tatay. -- Sumpayan pa