Ang Impiyerno ni Belen - 2

Gula 110

“Unsay buot mong ipasabot?” Gisukit ko siya.

“Let’s make it plain and simple. Pareho tang may panginahanglan nga lawasnon. I can fill your needs samtang wala ang imong bana.”

“Di ko gustong magluib niya.”

“I know. Mao nay hunahuna sa matag tawo. Pero usahay ang sitwasyon mohatag og chances sa mga butang nga dili unta angay himuon.”

Pero nagpugong gyud ko. Wala ko magpatental. Wala ko magpadala sa mga hulhog ni Bonner. Napakyas si Bonner sa iyang tuyo nako.

Pasado alas nuybe sa gabii na sa akong pagpauli sa balay. Nakugang ko kay may tawo didto sa garahe. Si Galen!

“Nganong nakasulod ka man dinhi?” Gipangutana ko siya.

“Mikatkat ko sa koral,” maoy iyang tubag. “Kaganina ra kong nagpaabot nimo. Diin ka man diay?”

“Sa siyudad. Naglulinghayaw, pawala sa kalaay.”

Nanulod mi si Galen sa balay.

“Wa kahay nakakita sa imong pagkatkat sa koral?” Nangutana ko.

“Wa tingali,” niya pa. “Gilaay na ko’g barogbarog sa tungod sa gate kaganina. Misantop sa akong hunahuna nga dili maayong makit-an ko’g mga tawo didto sa gawas. Tingalig mahibulong unya sila. Maong misulod na lang ko sa lagwerta ug nagpaabot nimo sa garahe.” -- Sumpayan pa