Ang Impiyerno ni Belen - 2

Gula 72

Sa pagsubli-subli ni Roger sa pagpasulod-gawas sa iyang kargada sa akong lapsanan, nanguyamang sa akong kalawasan ang dili mahubit sa pulong nga sensasyon. Hangtod nga ingon sa nawala ko sa kalibotan ug nahidagsa sa kawalaan dihang nagkadungan kami si Roger pagsangko sa kinapungkayan sa himaya. Gipuga ko’g maayo si Roger.

“May nahinungdanon kong isulti nimo, Belen,” nagkanayon si Roger human sa among pagtagay sa lawasnong kalipay.

“U-unsa kana, Roger?” Misukit ko.

“Gusto kong magtipon na tag puyo.”

Wala dayon ko makatingog.

Nakalitan ko sa gisulti ni Roger. Wala ko magdahom nga mao kadto’y iyang isulti nako. Nga magtipon na mi’g puyo! Pero wala pa iklaro ni Roger kon unsang matanga sa panagtipon ang gusto niyang mahitabo.

“Gusto kong makig-atubang sa imong mga ginikanan, Belen,” namulong si Roger dihang wala gyud ko magtingog.

 “Nga-ngano man?” Mora’g wala ko sa kaugalingon nga nangutana.

“Aron pangayoon ang imong mga kamot gikan nila. Andam kong magpakasal nimo. Misamot ang akong gugma nimo karong nagkakita na gyud ta sa personal ug dili na kutob ra sa chat ang atong affair.” -- Sumpayan pa