Ang Impiyerno ni Belen - 2

Gula 44

“Nganong nakapangutana ka man og ingon niana?” Gisumbalik ko siya og pangutana.”

“Gusto lang kong masayod. Please, tubaga ang akong pangutana.”

“Malipayon ko, Galen. Way katarongan nga di ko magmalipayon tungod kay buotan ka man. Hinaut nga magpadayon kini hangtod sa hangtod.”

Wala motingog si Galen. Igo lang siyang mitutok nako. Unya, nagkabag-iray ang among mga panan-aw. Mora’g nagsultihanay ang among mga mata. Unya dihang nagkasinabtanay na, nag-akob ang among mga ngabil.

Nabatyagan ko ang kainit sa mga halok ni Galen. Ang kalalim ingon sa mipapas sa tanang reserbasyon sa akong hunahuna. Maong hingpit kong mipasagnunot sa gibuhat ni Galen nako.

“Ayaw,” gipugngan ko ang kamot ni Galen dihang iya nang gihushos ang kataposang salimbong sa akong pagka-babaye.

“Pasagdi ko, Belen,” hagawhaw ang tingog ni Galen. “Please...”

“Dili pa karon ang tukmang panahon.”

“Mao na kini ang tukmang panahon. Kita rang duha karon dinhi. Way makasamok nato bisan unsay atong buhaton.”

Subling gihagkan ni Galen ang akong ngabil. Milahos ang iyang paghalok sa akong liog ug dughan. -- Sumpayan pa