Brayit gyud ang Pinoy

Usa ka ahensiya sa Amerika nga anaa magbase dinhi sa ato, adunay ipatrabaho sa ilang kompaniya ug nangita’g kontraktor. Ang unang miduol sa manedyer intsards, Hapon. Gisukod dayon ang gidak-on sa kuwarto nga ipahimo. Pagkahuman.

“$1,100 ang magasto tanan.” Sa bakang pa nga naggunit sa metrosan atubangan sa manedyer. “$500 sa materyales, $500 sa trabahante ug $100 ang akoa.”

Medyo gimahalan ang manedyeg. Wa mosugot. Nangita’g lain. Koreano ang misunod. Gisukod gihapon sa Koreano ang dapit ipatrabaho. Ug tapos makuwenta ang gidak-on, mibungat.

“$900 ra ang akong singil. Ang “$400 para sa materyales. Ang laing $400 sa trabahante. Ug ang nahabiling $100 akoa.” Seryosong pamahayag sa Pikot.

Gitas-an ra gihapon ang manedyer sa presyo. Mao nga nagpaabot og lain. Ning higayona, Pinoy ang mi-entra. Walay sukodsukod sa gidak-on sa ipatrabaho, miliyamar dayon sa kantidad. Lingolingo gud ang puti nga manedyer.

“$2,900 ang eksaktong kantidad, Sir.” Kalmang pahibawo sa tabunon nga mipakapin pagpahiyom.

Nauntol ang manedyer. Mora’g nabukog sa kataas sa presyo. Ingon sa mopalag na unta. Apan wala pa gani makareklamo, gipikpik na ang bukobuko niini sa Pinoy ug giisplikaran: “Ang “$1,000 akong ihatag nimo. Ang laing $1,000 akoa. Ug ang $900 atong isuhol sa Pikot nga Koreano. Deal or no deal?” Sa Moreno pang bungoton nga nagpangidhat.

“Mao ba?” Sa manedyer pa nga naglibog unsay iyang itubag sa maong tanyag. Dawaton ba niya ang maong offer, o dili? (Kataposan)