Ang Impiyerno ni Belen - 2

Gula 12

Tungod sa naghingapin nga kahidlaw sa lawasnong kalipay nga miulipon kanako, diha na ko makaamgo nga sayop ang akong gihimo human sa pag-angkon ni Homer sa akong pagka-babaye. Magmahay man ko apan ulahi na. Nahitabo na ang tanan. Dili na mabakwi ang mga panghitabo. Daw dili lang ko makatuo nga gikatugyan ko ang akong pagka-babaye ngadto kang Homer sa dakong kasayon.

“Barato kong pagka-babaye, Homer,” giingnan ko siya, “tungod kay gitahan ko kanimo ang akong kaugalingon sa dakong kasayon ug sa walay igong kondisyon.”

“Ayaw kabalaka,” ni Homer pa. “Dili ko motalikod sa akong kaakohan diha nimo kun magkinaunsa man.”

“Hungog ko nga nagpadala sa bul-og sa kahidlaw sa unodnong kalipay.”

“Ayaw basola ang imong kaugalingon. Ang importante mao nga nalipay ta sa atong gibuhat.”

Wala ko motingog. Mibangon ko ug nag-ilis.

“Lakaw na, Homer,” matud ko. “Tingalig mahiabot na ang akong mga ginikanan. Dili ko gustong maabtan ka nila dinhi.”

“Gusto pa kong morebansin,” nagkanayon si Homer.

“Magkita na lang ta sa sunod higayon.”

“Okey. Ikaw ang mag-igo, Belen.” -- Sumpayan pa