Ang Impiyerno ni Belen - 2

Sa ngadto-ngadto, sa walay puas nga pagsansan ni Homer, nabatyagan kong misangkad sa hingpit sa akong kahiladman ang iyang kargada. Napiyong ko’g hugot ang akong mga mata. Maoy akong gihunahuna nga matambalan na gyud sa dili madugay ang akong kahidlaw sa lawasnong kalipay. Masubhan na gyud sa hingpit ang akong kauhaw.

Sa akong paniid, si Homer nagtinguha nga maangkon na gyud niya sa hingpit ang akong pagka-babaye. Maong ingon sa nagdali siyang mosangko dayon sa kinapungkayan sa himaya. Busa dihang misangkad na'g maayo ang iyang kargada sa kahiladman sa akong pagka-babaye, misugod dayon siya pag-indayog. Paspas kaayo ang paglihok sa iyang lawas.

Nagpabatang ko sa ilawom ni Homer. Gisangga ko siya’g maayo ug gialig-ig aron mas mahimong tugob sa sensasyon ang among engkuwentro sa ibabaw sa kama. Miigot ang kama nga akong gihigdaan nunot sa walay kutat nga pagsaka-kanaog ni Homer sa ibabaw sa hubo kong lawas.

Gibati ko ang tumang kalalim. Ingon sa mikurog ang akong kaugatan ug nanghugot ang akong kaunoran sa dihang ingon sa misuyla na ang bul-og sa kalalim nga mihakop sa akong kaugalingon. Napahit ko ang akong wait ug nahugot pagpiyong ang akong mga mata. Nanginumo ang akong mga tiil tungod sa kalalim nga daw makapasalimuang. -- Sumpayan pa