Ang Impiyerno ni Belen - 2

 Gula 7

Dihang akong nakita nga milakaw na si Homer paingon sa tugkaran sa balay, midali ko pagpaingon sa pultahan ug giablihan dayon kini. Gipasulod dayon nako si Homer. Dihang nakasulod na siya, gidali nako’g sira ang pultahan. Sa sala, nanglingkod mi si Homer.

“Hain man diay ang imong parents,” ni Homer pa sa dihang mora’g nakamatikod siyang walay laing tawo nga nagtikawtikaw sulod sa balay.

“Tua sila sa Tagbilaran,” maoy akong tubag.

“Uy, ikaw ra diay’ng usa ron dinhi.”

“Oo. Mao laging gibati ko’g kalaay. Kini ang hinungdan nga ni-text ko nimo kay gusto kong dunay ika-estorya.”

“Daghang salamat nga akoy imong nahunahunaan nga ika-estorya.”

“Salamat sab nga gigahinan ko nimo’g panahon. Nasayod kong duna kay trabaho pero wa gyud ko nimo balibari.”

“Di man sab ko busy kaayo ron. Gawas pa, anytime basta ikaw. Di mahitabong balibaran ko ikaw.”

Nahilom ko sa makadiyot. Wala koy nahunahunaan nga angay isulti ngadto ni Homer. Unya, naigking ko dihang kalit gikawhat ni Homer ang tuo kong kamot ug gipisil-pisil ang akong palad. Nabatyagan ko nga daw may mga boltahe sa kuryente nga milatay sa akong kaugatan.

“I love you, Belen,” maguwang sa hagawhaw ang tingog ni Homer. -- Sumpayan pa