Gigabaan si Nang Josepa

Kusog ang ulan. Apan wala kini tagda ni Belinda. Nagdagan siyang mipaingon sa balay ni Nang Josepa, ang labing kuwartahan sa ilang dapit sa San Bartolome. Biyuda na si Nang Josepa. Dunay bugtong anak nga usa ka doktor nga tua manarbaho sa gawas sa nasud.

Gawas nga magpadad-anan og kuwarta kaniya ang iyang anak, duna pa gyod siya’y dakong kalubian ug kamaisan. Dako’g umahan si Nang Josepa. Daghan siya’g mga saop.

Ug usa si Belinda sa mga saop ni Nang Josepa. Hakog si Nang Josepa. Dili makamaong motabang sa iyang mga saop nga nagkinahanglan og tabang, sama pananglit kun masakit ug nagkinahanglan og tambal o kaha dad-on ba sa ospital.

"Gisuholan ta mo! Igo na kini kaninyo!"

Mao kini ang isulti ni Nang Josepa kun dunay saop nga mangayo kaniyag tabang.

Bisan nasayod si Belinda sa kahakog sa ilang agalon, apan ania siya nanuktok sa pultahan sa dakong balay ni Nang Josepa. Ang kuwartahang hakog mao gyu’y miabli sa pultahan.

"Nganong nia ka, Belinda?" Nagkusmod si Nang Josepa. Inggit ang iyang tingog.

"Taas kaayog hilanat ang akong bana. Matud sa albularyo nga nagtambal kaniya, angay siyang dad-on sa ospital sa lungsod." Naghilak si Belinda. Namasin siya nga maluoy kaniya si Nang Josepa.

"Aw, mao man kaha. Dad-a ninyo sa ospital!"

"Apan wa koy kuwarta maong nia ko karon, midangop nimo."

"Imo na kanang problema, Belinda!"

Magpakiluoy unta pag-ayo si Belinda apan gilamba sa pagsera ni Nang Josepa ang pultahan. Igo nalang sa pagdanguyngoy si Belinda. Mipauli siya nga wala masayod sa angay nga buhaton. Pag-abot niya sa iyang payag, diha ang kauban niyang mga saop. Nag-amotay og kuwarta aron madala ang iyang bana sa ospital.

Naluwas sa kamatayon ang bana ni Belinda. Dako ang iyang pagpasalamat sa Diyos nga giunongan siya sa kauban niyang mga saop.

"Tig-a gyod og kasingkasing kana si Nang Josepa. Way kaluoy sa iyang mga saop. Hakog kaayong dako!”

"Bitaw! Ihangad nalang nato siya sa langit!"

Nagpaminaw lang si Belinda sa mga kauban niyang mga saop nga nasuko kang Nang Josepa. Kun duna pa lang sila’y laing kapanginabuhian, hagbay pa silang namiya sa pagtrabaho sa umahan ni Nang Josepa. Apan lisod ang panginabuhi karon maong giagwanta na lang nila ang kangil-ad sa kinaiya sa ilang agalon.

Usa ka buntag, maoy namat-an nila ni Belinda ang kusog nga siyagit sa katabang ni Nang Josepa. Nagpangayog pakitabang. Nagdali sila si Belinda sa pag-adto sa balay sa ilang agalon. Ug maoy ilang nakita si Nang Josepa nga nagsiga ang mga mata samtang naghayang sa iyang kama.

Patay na si Nang Josepa. May nag-ingon nga giatake kini sa kasingkasing. Duna say nagtuo nga giurom kini. Apan alang kang Belinda ug sa ubang mga saop, gigabaan si Nang Josepa, gisilotan siya sa Diyos tungod sa iyang kahakog. (Kataposan)