Pangamoral ni Lucio

Unsa!!!! pwerteng kahingangha ni Lucio, mitindog iyang mga kilay daw sungay sa ambongang panuway! Natiurok ang iyang kasingkasing sama sa na-crash nga airplane -- mibuto dugmok kaayo.

Ang iyang kahambog ug garbo daw natambog sa lunangan, gibati niyang daw baho pa siya sa hugaw sa kabaw. Naponder ang mahayag niyang pamayhon ug mikisdom ang makantalitahon niyang pahiyom dihang wala dawata ni Esterlita ang iyang gihalad nga gugma.

Ganiha man gung buntag, puwerte na niyang pangandam alang ning maong higayon sa iyang pagpangamoral ni Esterlita -- ang pinakamatahum nga bulak nga bag-o pang namuswak ug miturok sa ilang dapit -- ang dapit sa daghang mga buyog nga nagmantinil lang sa pagpaniba sa mga bulak sa utot-utot.

Gusto ni Lucio nga siya ang unang buyog nga makasimhot, makahikap ug makahalok sa pinaka-matahum nga bulak nga gihambin ni Esterlita. Busa, namalit gilayon siya’g mga bag-o ug gwapo kaayo ang mga sapot nga maoy iyang ipangsul-ob, sama sa amerkana, slacks, relo, sapatos ug kwentas nga mga mahalon, nangabang pog Mercedez Benz 1950 model nga iyang ipanghambog.

Wa lang gud niya balinga ang kadako sa mabayran niya sa five-six nga pautang sa iyang amigong Insik kay sa iyang dakong pagtoo sa ingon ini nga paagi, di pa gani siya makasulti sugton dayon siya ni Esterlita sa iyang gugma. May nasangap man gud siyang mga hungihong nga anak diay'g adunahan nga mga ginikanan kini si Esterlita, mao nga kinahanglang magpakadatu pod kuno kini si Lucio. Naa karon mag-abot si Esterlita sa iyang lola Lucasia side sa iyang mama.

Apan karon daw sa napanglantawan ni Lucio nga wa mosalir iyang mga pamaagi sa pagpangamoral, wa ipik! Bisan pas iyang gisuot nga gwapo kaayong mga saput pang-adunahan, wala kini makapadani ni Esterlita.

"Mao kanay tinuod, Lucio... ang akong mga mata, wala gayu’y kusing sa pagtan-aw kanimo, ug ang akong kasingkasing walay bisan dyotay nga pagpitik alang kanimo..." ni Esterlita ngadto kang Lucio.

Wa siya kagusto sa kinaiya sa ulitawo, tiaw mo, mideretso lang kini’g duol kaniya ug dayong gunit sa iyang mga kamot bisag ulahi ra siya nga miabot gikan sa mga naglinyang mga mangulitawhay sab nga mga ulitawo. Apan wa mosurender si Lucio."

"Apan, Esterlita ... por dyos por santo! Unsa may anaa kanila nga wala ako? Tan-awa ra gud, o! gwapo kaayo ko’g relo, gwapo kaayo ko’g sapatos, gwapo kaayo akong gisul-ob nga amerkana, gwapo kaayo ko’g awto, tan-awa o ... sinaw kaayo! Anaa ba sila niana? Barot pa gyud kaayo sila’g mga sinina!" gitudlo ni Lucio ang ubang mga mangulitawhay nga nakapanglad-ok lang intawon sa iyang mga pagtamay, ang uban nasud-ipan nalang sa ilang gitulon nga laway. Gihilasa’g samot si Esterlita ni Lucio, naglagot siya’g samot.

"Tinuod bitaw na Lucio ... gwapo kaayo kag relo, gwapo kaayo ka’g sapatos, gwapo kaayo ka’g kwentas, gwapo ka’g amerkana ug slacks, apan..."

"Apan, unsay nakaapan, Esterlita?" ni Lucio, nga pinabuskad pang mga kamot ug giisa-isa.

"Bati gihapon ka’g nawong, Lucio!!!" wala na kapugngi ni Esterlita, iyang gapoot nga kalagot sa pagkahambogero ni Lucio.

Nauwaw si Lucio, gikataw-an siya sa daghang mga mangulitawhanay sa dalaga, ang uban nangguwa gung sip-on sa ilong pagpinugongpugong sa pagkinatawa. Duna poy gipanghutoy'g kinatawa.

Misutoy paglakaw si Lucio, sa iyang giabangang Mercedes Benz, misakay, dayon gipaandar, apan igo lang mikagalkal, wala na moandar ang makina, nahikatawa pod tingali sa gisulti ni Esterlita ngadto ni Lucio. (Kataposan)