Gula 1
“Gidawat ko na ikaw, Inday,” nagkanayon si Mr. Manolo Ricarte nga naglingkod tupad kang Mrs. Lucia Ricarte. “Makasugod ka na karon dayon sa imong trabaho.”
“Magsugod sa P3,000 ang imong suweldo matag bulan,” matud ni Mrs. Ricarte, kun magbinuotan ka, usbawan dayon namo ang imong suweldo.”
“D-daghang salamat, Ma’am, Sir,” buot molukso ang kasingkasing ni Denia sa kalipay nga wala mapakyas ang iyang pag-apply og trabaho isip katabang sa harianong panimalay sa mga Ricarte.
Nagpasalamat siya sa hilom nga gibuligan sa kahigayonan ang una niyang pagpanimpalad sa Sugbu. Wala makawang ang iyang tinguha nga makatabang sa iyang mga ginikanan nga atua sa Bohol. Lisod ang ilang kahimtang didto. May tulo pa siya ka manghod nga nag-eskuyla, duha sa hayiskol ug usa sa elementarya.
May gitawag si Mr. Ricarte. Wala madugay, migawas gikan sa kusina ang usa ka edarang babaye nga sa banabana ni Denia, dul-an na sa saysinta ang edad. Nagsul-ob pa kini’g apron nga miduol kanila.
“Siya si Denia Auxillo, Luding,” gipaila siya ni Mr. Ricarte ngadto sa lagas,” taga Bohol. Siya ang bag-ong katabang dinhi sa balay. Siya na ang imong kaabag sa mga bulohaton dinhi. Ikaw nay maantigong motudlo kaniya sa iyang mga bulohaton.”
“Oo, Sir,” mubong tubag ni Luding.
Human ikapahimutang ang mga gamit ni Denia sa servant’s quarter, madasigon siyang miabag ni Nang Luding sa mga buluhaton sa kusina. (Sumpayan pa)