Gula 24
Nagpadayon ang kinawat-kawat nga panagtagbo namo ni Mario matag Miyerkules sulod sa usa ka mabugnaw’ng lawak.
Dihay kausa nga nagabhian ko’g maayo sa pagpauli gikan sa panagtagbo namo ni Mario. Didto na si Denver sa balay sa akong pag-abot. Labihan niyang sukoa. Gigutom na siya pag-ayo apan wala pa ko makahikay sa among panihapon. Siya nay nagluto sa among pagkaon.
“Diin ka man diay gikan?” Gipangutana ko ni Denver sa tingog nga pinagahi nga giubanan sa pagmug-ot sa panagway.
“Gikan kong nisimba,” namakak ko.
“Siyaro na man sab. Udto ka pa man kunong nigikan unya karon ka lang nahiuli,” gahot sa akong bana.
“Mihapit pa man sab ko’g suroy sa downtown,” gidugangan nako ang pagpamakak. “Nag-window shopping. Unya natrapik ko sa pagpauli na dinhi.”
Wala na motingog si Denver.
“Sorry na,” giparaygan nako si Denver aron paghupay sa iyang kasuko. “Di na lagi kadto mausab.”
“Okey lang,” ni Denver pa nga morag nadutlan sa akong parayeg.
Human makapanihapon, misulod dayon kami si Denver sa among kuwarto. Gi-on niya ang TV kay gusto siyang motan-aw og salida. Apan gikuha nako ang remote control niini gikan sa iyang kamot. Gipalong nako ang TV.
May nahunahunaan kong buhaton aron mawagtang sa hingpit ang kasuko ni Denver nako. Dihadiha gipanangtang ko ang iyang gipangsul-ob. Sa laktod, ako na mismo ang nagpadayag ngadto kaniya og ilhanan nga gusto kong makighilawas niya.
Si Denver nga nakasabot sa akong gihunahuna wala sab mag-usik og panahon. Iya sab nga gipanangtang ang tanang mga salimbong sa akong lawas.
Dihang managsama na kaming nanginit sa tumang kahinam, gisubhan namo ang kauhaw namo sa lawasnong katagbawan. Gitambayayongan namo pagkatkat ang taluktokan sa himaya. -- Sumpayan pa