Nag-edad pa ko’g 12, namatikdan nako nga nagsige nag away si Mama Fe ug Papa Arnold.
Naglibog ko kun unsa ang ilang awayan. Sa tan-aw nako, buotan man si Papa, responsable.
Kanunay hayahay ang among pagkabutang kay dako man siya’g suweldo sa gitrabahoang opisina. Accountant ang akong amahan.
Way trabaho si Mama, siya ang nag-atiman nako labi na bahin sa akong pag-eskuyla sa usa ka pribadong tulunghaan sa siyudad. Iya kong ihatod ug kuhaon sa eskuylahan.
Hinuon, kanunay lawom nang gabii mopauli si papa gikan sa trabaho, lagmit mao kini ang ilang awayan ni Mama. Kun Domingo sab, buntag pa gani molakaw na si Papa ug gabii nang mopauli.
"Di ba gyud ka mag-usab, Arnold? Dako na ang atong anak, uy!"
"Gusto nako nga magbag-o na, Fe. Apan unsay akong mahimo?"
Nakamata ko usa ka lawom nang gabii tungod sa panag-away na sab sa akong mga ginikanan. Duha ang kuwarto sa among balay nga bungalow type. May kaugalingon kong lawak, ug ang kuwarto nila ni Mama ug Papa kasikbit ra sa akong katulganan.
"Paninguhaa nga mausab ka na, Arnold? Gusto ka bang masayran sa imong anak kun kinsa ka?"
"Gibuhat ko na kana, Fe. Apan napakyas ko."
"Kun nahibaw-an ko pa nga ingon ka diay ani, mas palabihon ko pa nga mahimong dalagang guwang!"
"Paghilom na lang, Fe. Mauwaw ta sa atong mga silingan. Basig makamata sab ang atong anak."
Nahilom sila si mama ug papa. Unsa gyud kaha ang ilang giawayan? Misamot ang akong kalibog.
Giduol ako ni mama usa ka hapon niana. Mao pay among pag-abot gikan sa tulunghaan. Nahasol ko kay morag wa nay maayong pagtagad ang akong inahan sa akong amahan.
"Day Roileen, ayaw kaguol."
"Ngano man mo si Papa, Ma? Kanunay man mong mag-away. Usa ra man unta ko nga inyong anak, apan wa moy kalinaw?" Bisan linghod pa ang akong pamuot, apan nasinati ko na ang kagubot sa among pagpuyo.
"Moabot ang panahon, Roileen, nga makasabot ka kun nganong kanunay kong awayon ang imong amahan."
Tinuod ang gisulti ni Mama. Siya ang mangaway kang Papa. Di man isog si Papa. Si Mama maoy isog kanunay. Naluoy man gani ko kang papa.
Usa ka lawom nang gabii, nakamata ko kay naghilak si Mama sa ilang lawak ni Papa.
"Di ko mobiya kaninyo, Fe, kay gimahal ko kamo. Pahumanon ko’g kurso si Roileen. Isaad ko kini nimo bisag ingon ani ang akong pagka tawo."
Mao kini ang nadungog ko kang Papa. Wa motubag si Mama. Nagpadayon siya paghilak. Unya, nanglabay ang mga tuig. Nakahuman na ko sa kursong komersyo ug may trabaho na. Sayo nang mopauli si Papa gikan sa trabaho. Di na sab siya molakaw sa adlaw nga Domingo. Namatikdan nako nga malipayon na si Mama. Wa na sab sila mag-away.
"Tiguwang na ko, Fe. Wa na koy panahon sa mga lalaki."
Nahaigpot ko sa akong nadungog kang Papa samtang nagsultihanay sila si Mama sa among terrace. Wa siya makabantay nga diha ko duol kanila. Kusog ang katawa ni Mama nga mikusi sa kilid ni Papa.
Nakapahiyom ko. Nakasabot na ko kun nganong kanunay awayon ni Mama si Papa kaniadto. Oo, nakasabot na ko. (Kataposan)