Kilometro 35

Nanggawas dayon mi si Keith sa lawak human makailis. Paghimuntog namo sa sala, nakita namo si Fernan nga maoy pagsulod sa pultahan gikan sa gawas sa balay. Midali siya pagduol pagkakita kanamo.

“Tago mo sa underground,” giingnan mi niya. “Gisulong mi sa mga polis. Natultolan na nila ang among gitagoan. Sila kanang gikapinusilay sa akong mga sakop!”

“U-unsa?” Mao ray akong nalitok tungod sa kahikugang.

“Dili mo angay maangin,” ni Fernan. “Dali, sunod mo nako diri sa underground. Dali na, Sandra, Keith!”

Ug miuna paglakaw si Fernan paingon sa underground. Misunod mi si Keith. Sagol dagan ang among paglakaw.

Pag-abot namo sa underground, walay tingogtingog nga gigapos sa pagbinaklid ni Fernan si Keith. Nahibulong ko sa iyang gibuhat.

“U-unsay buot ipasabot niini, Fernan?” Nakapangutana ko kay gibati ko ang kalibog nganong gigapos niya si Keith.

“Ayaw kabalaka,” niya pa. “Ako ning taktika aron di mo dudahan nga kakunsabo namong mga vigilante.”

Human niya gaposa si Keith, ako na usab ang iyang gibinaklid paggapos. Wala na lang ko motutol sa iyang gibuhat.

“Kun magkinaunsa man ug matultolan kining dapita sa mga polis,” ni Fernan pa. “Ingna ninyo ang kapolisan nga bihag kamo sa mga vigilante.”

“H-ha?” Nakatuaw ko nga wala makasabot.

“Basta tumana lang ang tanan kong gisulti, Sandra,” ni Fernan pa. “Kini na tingali ang kataposan natong panagkita. Adto nako!”

Migawas si Fernan sa underground. Nahibilin mi si Keith sa sulod. Nakahinuktok ko sa kahulogan sa ulahing gisulti ni Fernan.

Nagpadayon ang pinusilay didto sa gawas. Makabungog ang mga buto-buto sa mga armas nga tag-as og kalibre! -- Sumpayan pa