Sukli sa utang

Gula 253

Midali ko pagduol sa pultahan kay nagtuo ko nga usa sa mga paryente ni Ferdinand ang mibalik kay may nakalimtan. Apan pagtukas nako sa palid, nakugang ko pagkakita sa bayhon sa lalaki nga nagbarog sa gawas. Si Celso! Nagsul-ob siya’g rain coat.

“Di ba lang ko nimo pasudlon?” Giingnan ko niya.

“Sulod,” maoy akong tubag.

Dihadiha misulod siya. Gitak-opan dayon nako ang pultahan. Gihubo sab dayon ni Celso ang rain coat nga iyang gisul-ob ug kini gipahimutang niya sa usa ka suok sa balay.

“Nganong nia ka man?” Gipangutana ko siya.

“Angay pa ba kanang ipangutana?” Gisumbalik ko niya’g sukna. “Di ba nagsabot na man ta ganina nga moanhi ko ron?”

“Ang buot kong ipasabot...unsay imong tuyo nako? Sulti dayon, Celso. Di ko gustong magdugay ka dinhi. Tingalig unsay ikasulti sa mga paryente ni Ferdinand kun nakita ka nilang nisulod dinhi.”

“Ayaw kabalaka. Naniid kos palibot sa wa pa ko manuktok sa pultahan. Way nakakita nako, Editha.”

“Unsa lagi imong tuyo nako?”

Imbes motubag sa pangutana, gigunitan hinuon niya ang tuo kong kamot. Iya kining gihimashimas. Gilainan ko sa iyang gibuhat mao nga gibunlot nako ang akong kamot ug nahiplos kini gikan sa iyang paggunit.

“I love you, Editha,” ni Celso pa.

“Nabuang ka na ba?” Misikmat ko. “Nasayod ka na baya nga minyo na ko.”

“Dili importante alang nako kun may kabilinggan ka na sa kinabuhi o wa. Ang mahinungdanon mao nga dili ko nimo pakyason bisan wa nay kahigayonan nga maangkon ko ikaw sa hingpit.”

“C-Celso...”

“Ayaw ko’g pakyasa, Editha. Please...”

Ug nakalitan ko dihang kalit lang mihamag si Celso nako. Iya kong gigakos og hugot kaayo. Milighot ko sa tinguha nga makalikay niya apan kusgan kaayo si Celso nga migakos nako. Giukoban sab niya ang akong ngabil ug gidaitlan sa init niyang mga halok.

Dihang misugod na’g panghinol ang mga kamot ni Celso sa sensitibong mga parte sa akong lawas, nabatyagan ko nga inanay kong nanglumoy. Unya mibanos pagpatigbabaw ang talagsaong sensasyon. -- Sumpayan pa