Kilometro 35

Gula 91

Wala ko makasabot sa gisulti ni Fernan. Gitutokan ko siya’g maayo aron pagtugkad sa lintunganay sa iyang gipamulong.

“Way kaseguroan ang among kinabuhi, Sandra,” mipasabot si Fernan. Bisan unsang orasa mahimong matultolan sa mga awtoridad ang among gilubloban. Dili ko gustong maamong kamo si Keith.”

Wala ko motingog. Nagkatinutokay kami si Keith.”

“Mas maayong ibalik ninyo sa normal ang inyong kinabuhi, Sandra,” matud ni Fernan. “Bahin sa mga krimen nga imong nabuhat, kami ray nasayod niini busa wala kay angay panubagon sa balaod. Mahimong kami ray moangkon sa maong krimen aron magpabiling tinagoan ang kamatuoran.”

“Sagdi lang, Fernan,” giingnan ko ang lider sa mga vigilante. “Sultihan ka lang unya namo ni Keith kun makadesisyon na mi.”

“Paaboton ko nga makapakanaog na kamo sa inyong hukom, Sandra,” nagkanayon si Fernan.

Kaadlawon na ming namauli ngadto sa bukirang bahin sa siyudad diin nahimutang ang balay ni Fernan nga gipuy-an sa mga sakop niyang vigilantes. Misulod dayon ko sa akong lawak aron makapahulay. Pero dihang naghigda na ako, wala ko batia og pagduka.

Mibangon ko ug migawas sa lawak. Pero naigking ko dihang akong namatikdan nga may tawo nga naglingkod sa sopa sa sala. Hinuon, kadali rang mibalik sa normal ang akong gibati dihang nailhan ko na ang maong tawo. Si Keith! Mipaduol ko sa iyang nahimutangan.

“Wa ka pa diay matulog?” Gipangutana ko siya sa hinay nga tingog.

“Dili ko makatulog,” maoy iyang tubag.

“Pareho diay ta. Aw, dili lang gud ta mangatulog. Hain may maayo kun manulod ta sa akong kuwarto?”

Nakasabot sa giitsa kong hagit, si Keith wala mobalibad sa akong awhag. Nanulod dayon mi sa akong lawak! -- Sumpayan pa