Sukli sa utang

Pagbiya sa barko nga among gisakyan sa pantalan sa Manila, si Celso wala magpuyo sa iyang tiheras. Nagsige siya’g lakawlakaw. Mora’g gilainan tingali siya kay naghigda man ko sa tupad nga tiheras. Kun mohigda pud siya, sama ra sa nagdulog kami kay usa ra man ka puthaw ang nag-ulang sa masig namo ka tiheras.

Lawom nang gabii dihang akong namatngonan nga mihigda na si Celso sa iyang tiheras sa akong tupad. Mihinay ko’g liso paingon paatubang sa iyang tiheras. Naghigda na tuod si Celso sa posisyon nga nagtalikod nako. Gipasagdan ko lang siya. Mitalikod sab ko niya ug gibukotan ang akong lawas sa habol kay gibati ko ang tumang katugnaw.

Pagkabuntag, wala na si Celso sa iyang tiheras sa akong pagmata. Wala ko na lang kini hatagi’g gibug-aton. Gikuha hinuon nako ang sudlay ug gamay’ng salamin nga gisulod sa shoulder bag ug giareglar ko ang akong kaugalingon. Gihuping ko ang nagkagubot kong mga buhok atubangan sa gamay’ng salamin nga gigunitan sa tuo kong kamot.

Taudtaod, nahiabot si Celso. Gikan diay siya sa CR, nitubag sa call of nature.

“Good morning,” mitimbaya siya nako.

Sukad sa among pagsakay sa barko, mao pa gyu’y iyang pagpakigsulti nako. Mora’g karon lang siya nakabaton og kadasig sa pagtimbaya nako.

“Good morning sab,” maoy akong tubag.

“Nakatulog ka bag maayo gabii?” Gipangutana ko niya.

“Oo. Ikaw diay?”

“Kuwang ko’g kinatulgan.”

“May gihunahuna tingali ka?”

“Nakatagna ka.”

“Unsa may imong gihunahuna?”

“Ah, mauwaw kong motug-an nimo. Babaye ra ba ka.”

Naputol ang among panagsulti dihang milanog ang pahibalo sa loud speaker sa sulod sa barko nga mamahaw na ug ang tanang pasahero paadtoon na sa dining salon.

“Magdungan ta’g pamahaw,” sugyot ni Celso.

“Sige,” dali kong tubag.

Dala ang tagsatagsa namo ka ticket sa barko, nangadto dayon mi sa dining salon. Human mahatagi’g pagkaon sa mga crew sa barko, nag-share mi’g lamesa sa among pagpangaon. -- Sumpayan pa