Valentino ni Insiang Ungo Gihubak

Sunod semana Valentine’s Day na ug nabalaka si Insiang kay basta maghinandas na gani ang adlaw sa gugma ang tanang managhigugmaay dinhi sa ilang balangay sa San Mateo mangandam man dayon.

Magsabotsabot na ug natural nga niining adlawa duna ka gyu’y ika-date o di ba ikakuyog-kuyog sa pagpanuroy didto sa siyudad labi na sa mga parke nga maoy nindot kaayong suroyanan sa mga managtrato.

Ug karon nagpangita na si Insiang kun kinsay iyang himuong Valentino ug naglisod siya kay lagi anak man siya sa magtiayong ungo nga sila si Hugo ug Marcela nga nadungog na nga kanunay’ng mangabat didto sa agianan paingon sa baybayon. Ug kay siya anak man mao nga naa pod kaniya ang maong kabilin sa kaliwat nga mao ang pagka mangtas.

“O, nganong ingon sa magul-anon ka man kaayo ron, ha, Insiang?” Giduol si Insiang sa iyang inahan. Mitikyop na man gud ang kilom-kilom ug basta ingon na niini ang oras nga mag-abot na ang kahayag ug kangitngit mangandam na sila alang sa ilang pagpangabat. Adto sila mangabat sa silingang baryo.

“Naguol ko, Nay, uy,” tubag ni Insiang.

“O, nganong naguol ka man, unsa may problema?” nagpakisayod ang inahan.

“Wa man gud koy Valentino, Nay.”

Nakapahiyom ang inahan niyang ungo.

“Kana ra diay, way problema kay naa si Kanor. Gusto kaayo kana siya nimo ug gusto na gani siya nga makigminyo nimo...”

“Si Kanor, Nay, di ko gusto’g ungo lang gihapon, uy, parehas nato,” midiyong ang mga mata ni Insiang.

“Kun dili kang Kanor, kinsa may imong gusto o nagustohan dinhi sa ato,” Mora’g napikon ang inahan ni Insiang.

“Si Gorio ang akong gusto, Nay Marcela, sayod man ko ba nga may kaibog na siya nako, dugay na,” ni Insiang pa.

Si Gorio anak ni Santos nga Pastor sa ilang relihiyon nga Sabadista. Namatay si Santos kay nabanggaan og usa ka mini bus. Ug si Gorio na lang ang nahabilin kay lagi wala na poy inahan ug maglutoluto na lang og barbikyo nga manok o baboy ba ang panginabuhi sa ulitawo. Buotan si Gorio ug may kaibog siya sa dalaga. Ugaling lang kay hubakon si Gorio.

“Papalita ko’g barbikyo bi, Gorio,” ni Insiang pa nga miduol sa may puwesto ni Gorio. Midalidali dayon og luto si Gorio og barbikyo ug pagkahuman nakighinabi siya kang Insiang.

“Kinsa may imong Valentino ron, Siang?” sa ulitawo pa.

“Wala lagi, uy. Wa dyud ko’y Valentino ron, Gorio.”

“Mao ba, parehas diay ta. Wa man sad koy Valentina. Aw, kun gusto ka, ako na lay imong Valentino, he, he, he, sugot ka, Siang?” Maulawon ang ulitawo nga mipadayag.

Ug nagkasinabot sila diha sa ilang mga tinan-awan. Tuod, pag-abot sa Valentine’s Day ug nianang pagka-gabii, nag-date dayon sila si Insiang ug Gorio sa ilang tagsatagsa ka kasingkasing mingbuswak ang bulak sa tim-os nga pagbati ug ang maong bulak sa pagbati gipabuklad pa gyud nila pinaagi sa ilang mga halok.

Mingaw dinhi sa park nga ilang gipili nga suroyan ug may pipila lang ka mga managtrato ang nag-date. Unya samtang nagpadayon ang ilang panaggaksanay ug panaghalok, kalit lang mihangos si Gorio. Nakuyawan si Insiang.

“Gi...gi..gihubak ko, Siang, haaa, haaa,” ni Gorio pa nga giatake sa hubak kinsa mihigda sa yuta. Sa kakuyaw ni Insiang nahimo siyang mangtas nga ungo ug gitugkan siya’g pako, unya, iyang gisakwat si Gorio ug gidala sa ilang balay kay duna man sila’y tambal sa hubak ug epektibo kaayo kini kay may dala pang patakod. (Kataposan)