Gula 216
Gipasulod dayon nako si Lorte sa balay. Sa wala pa nako ibalik pagsera ang palid sa pultahan, mianinaw una ko sa palibot sa gawas. Akong gisuta kun wala bay tawo nga posibleng nakakita sa pagsulod ni Lorte sa balay. Dihang akong nasuta nga walay mga mata nga nagtan-aw kaniya, giserad-an na nako ang pultahan sa balay.
Miduol ko sa nahimutangan ni Lorte sa sala. Nakamatikod ko nga nabasa siya sa ulan. Gihatagan ko siya’g ilisan. Gipasul-ob nako ngadto niya ang T-shirt ni Ferdinand.
“Nanihapon ka na ba?” Gipangutana ko siya.
“Wa pa,” laktod niyang tubag.
“Maayo hinuon. Magdungan ta’g panihapon. Gisakop ko man ikaw og lung-ag.”
“Gitinuod gyud diay nimo?”
“Di ko makamaong magkomedya kun bahin na’g kaon.”
Nanihapon mi. Nag-atbang mi’g lingkod atubangan sa lamesa nga gipatongan sa mga pagkaon nga gipangunayan ko pagluto.
Nagpadayon sab pagbunok ang ulan samtang nagpadayon pud mi pagpangaon.
Human sa panihapon, gipatan-aw lang una nako’g salida sa TV si Lorte samtang nanghipos ko sa among mga kinan-an. Gipanghugasan nako’g dalidali ang mga pinggan, kutsara, tinidor ug ubang mga gamit. Pagkahuman, gipalong na nako ang suga sa kosina.
Miadto ko sa sala. Akong natukmaan nga nalingaw si Lorte sa pagtan-aw sa salida sa telebisyon. Gipasagdan ko lang siya. Milahos ko sa kuwarto. Nagkuha ko’g habol, banig ug unlan. Migawas ko sa akong lawak ug misulod sa pikas lawak. Giandam nako ang higdaanan ni Lorte.
Human nako’g andam sa iyang higdaanan, migawas ko sa lawak ug miduol sa iyang nahimutangan sa sala.
“Andam na ang imong higdaanan,” giingnan ko siya. “Kanang kuwarto habig sa tuo maoy imong katulgan.”
“Salamat,” mao ray iyang nasulti.
“Pagnga lang unya ang TV kun di ka na motan-aw.
Igo lang siyang mitando. Dihadiha mibiya ko sa iyang nahimutangan. Misulod na ko sa akong kuwarto.
Lawom nang gabii. Nagpadayon pa gihapon ang pagbunok sa ulan. Wala pa ko makatulog. Nag-alindasay ko. Maoy akong gihunahuna si Lorte nga natulog na sa pikas lawak. -- Sumpayan pa