Pasado na alas sayis ug mao kining mga orasa nga iyang ipanira sa iyang klinika nga nahimutang diha ra pod sa may kiliran sa dako niyang balay.
Mora’g gibati na siya’g kakapoy karon sa iyang lawas kay sukad pa kaganinang buntag kusog kaayo ang pagpaibot sa iyang mga customers sa ilang mga ngipon. Mga bata ug tiguwang. Ug hangtod na sa pagsawop sa adlaw diha lang gihapoy nagpaibot, usa ka batan-on nga anak og usa ka politiko dinhi sa ilang lungsod.
Dihang iya na untang trangkahan ang pultahan sa iyang klinika, may miduol kaniya, usa ka hamtong nga lalaki. Sa tan-aw ni Osmundo mora’g kuwartahan kining maong tawo kay maila man sa porma sa barog niini ug sa iyang sininaan.
“Maayong gabii, Dok,” niini pa. “Manira ka na?”
“Oo, kay ngano man unta, Sir?” nangutana si Osmundo.
“Ipaibot nako nimo ning akong bangkil, Dok,” matud sa tawo nga mora’g seryoso kaayo ang nawong.
“Hingo na man kaha na Sir?” ni Osmundo pa.
“Dili pa, pero, gusto na nako nga ibton na ni,” mihinay ang tingog sa tawo. “Kuan, ako diay si Bernardo, taga siyudad ko...”
“Bi, ngisi kuno kay tan-awon nako ang imong bangkil,” ni Osmundo pa nga misugo sa tawo nga ginganlag Bernardo.
“Nia, o,” ug mingisi si Bernardo.
Nahaatras si Osmundo sa iyang nakita, kay karon pa siya kakita og tango o bangkil sa tawo nga hilabihang taasa. Mitutok ang tawo kang Osmundo.
Dugay na siyang nagpraktis niining iyang propesyon isip usa ka dentista ug sukad-masukad karon pa siya makakita og bangkil nga mora’g bangkil sa ungo.
“Sige na, Dok, ibta na,” mihangyo ang tawo nga ginganlag Bernardo. “Akoy mahibawo nimo, bayran tika bisag pila, basta maibot lang ning akong ngipon...”
Ug miuyon na lang si Osmundo kay namugos man gyud ang tawo.Kay kompleto sa mga gamit si Osmundo, maong gisugdan dayon niya ang pag-ibot sa bangkil. Giligwat-ligwatan ni Osmundo, naibot ra gyud ang taas nga bangkil. Miagulo si Bernardo. Miping-it ang nawong. Gisakitan.
“Arrrrrrrgggggggggrrrrr!” nagkanayon si Bernardo.
“Okey na, human na, naibot na ang imong ngipon,” ni Osmundo pa nga mihatag og antibiotics nga tabletas aron imnon ni Bernardo.
“Sa-salamat kaayo, Dok,” nagpasalamat si Bernardo, ug human makabayad, migawas dayon kini sa klinika. Unya, taudtaod may nabati si Osmundo nga tingog sa wakwak nga ingon sa nagkalayo gikan sa itaas.
Pagka-ugma sa buntag sa pagpangabli ni doktor Osmundo sa iyang Dental Clinic, nakugang siya sa usa ka puntil nga gibutang sa may pultahan.
Ug sa dihang iyang gisusi kun unsa kini misamot ang iyang kakugang kay mga mahalong alahas ang sulod sa puntil ug dihay gamay’ng papel nga morag usa ka sulat.
Iya dayong gibasa ug ang unod sa sulat nagkanayon: “Dok, niay pakapin nako nimo, kay tungod sa pag-ibot nimo sa akong bangkil, nawala na ang akong pagka-ungo, salamat kaayo --Doktor Bernardo” ug nanlimbawot ang balhibo ni Osmundo nga nagtan-aw sa mga mahalong alahas. -- Kataposan