Ang Tinagoan

Gula 27

(Kining maong nobela gibase sa matuod nga kaagi ni Dinah).

Wala tubaga ni Dinah ang pangutana ni Padre Josh. Lain hinuon ang iyang gisulti ngadto niini.

“Wa ko magtuo nga sugarol ka diay,” giingnan ni Dinah ang pari.

“Sa wa pa ko mosulod sa seminaryo hilig na nako ang sugal,” tubag ni Padre Josh. “Sa amo gani duna koy mga hiniktan nga manok.”

“Hilig ka’g manok pero wa kay hilig sa babaye?”

“Mas maayong alimahan ang manok kay sa babaye. Ang manok mag-agad lang kun kanus-a atimana. Pero ang babaye mag-demand sa atong panahon.”

“Pero mas makalingaw ang babaye nimo kay sa manok.”

“Depende sa tawo. Para nako, mas malingaw ko sa manok!”

“May biological needs ka, Padre. Ang imong pagka pari wala makahanaw sa imong pagka masculine. Makahimo ko pagtubag sa imong panginahanglan nga lawasnon. Ayaw kabalaka. Isekreto nato ang tanan.”

“Natagbaw na ko nianang buhata sa wa pa ko mosulod sa seminaryo. Ug kontento na ako sa maong kasinatian.”

“Wa ka ba diay hidlawa.”

“Ang kahidlaw anaa sa hunahuna sa matag tawo. Ang pagpaulipon niini maoy usa ka dakong pagpakabuang. Kun himuon sa tawo nga busy kanunay ang iyang hunahuna pagpamalandong sa mga butang mapuslanon, ang kahuyang dili makahigayon pagtukbil sa iyang kahuyang.”

Ug wala na paabot ni Padre Josh nga mamulong pag-usab si Dinah. Gipaandar niya ang iyang motorsiklo ug mipahugong pagpadagan paingon sa dapit nga nahimutangan sa kombento. Gibiyaan lang niya si Dinah. 

“Bastos nga pagka pari!” bagulbol ni Dinah.

Pagkaugma, wala sa mood si Dinah nga mihatag og leksiyon ngadto sa Grade Four pupils nga iyang gimaestrahan. Si Padre Josh ang kanunay naghasol sa iyang hunahuna. -- Sumpayan pa