Daan nang naglamugdong ang panahon sa pagkanaog nila ni Elmer ug Wilda sa bus nga ilanggisakyan nianang pagkahapon. Gikan pa sila sa siyudad. Kay Sabado na man, namauli sila sa ilang lungsod sa Apitong. Sa sayong kabuntagon sa adlaw'ng Lunes na usab sila mobalik ngadto sa siyudad diin sila nagtungha sa kolehiyo.
Masubsob ang pagpangilat nga pagasundan matag karon ug unya sa nagdahunog nga dalugdog. Sa hilom mibatig kabalaka si Elmer. May timailhan nga sa dili madugay mobundak ang makusog nga ulan.
Apan nahinayak na sila. Wala na silay kapilian kondili ang pagpadayon. Kinahanglan makaabot sila sa ilang balangay karong hapona. Busa misugod gilayon sila pagbaktas subay sa gagmay'ng dalandalan nga igo rang kaagian og tawo. Ang maong dalan maoy maghatod kanila ngadto sa balangay sa Lawaan diin sila nagpuyo. Ang maong balangay nahimutang sa hilit nga dapit nga nahisakop sa lungsod sa Apitong.
Gipaspasan nila ni Elmer ug Wilda ang ilang pagbaktas. Kapin sa lima ka kilometro ang ilang baktason sukad sa dalan probinsiyal una pa sila mahiabot sa ilang balangay. Moagi pa sila og duha ka dagkong sapa. Mao kini ang ilang gikabalak-an karon tungod kay kun mobundak ang makusog nga ulan, seguradong mahitabo ang dakong pagbaha og maglisod sila paglabang sa sapa.
Managsilingan sila si Elmer ug Wilda didto sa ilang dapit sa Lawaan. Suod ang masig nila ka pamilya. Ug sukad sa bata pa sila si Elmer ug Wilda, daan na silang suod nga managhigala. Hangtod karon walay kausaban ang ilang pagtinagdanay. Kanunay silang magkuyog. Tipon usab sila og boarding house didto sa siyudad apan lainlain lang og kuwarto.
Pagtadlas nila sa lapad nga kamaisan, mao gayoy pagbundak sa makusog nga ulan. Nanagan sila paingon niadtong payag nga nahimutang sa taliwala sa maisan aron mamasilong. Apan nabasa na gayod sila sa ulan.
Nagpadayon ang ulan hangtod sa kagabhion. Nabanabana ni Elmer nga nagbaha na gayod niining tungora ang duha ka sapa tungod sa kakusog sa ulan. Mihukom sila nga magpabilin sa payag tungod kay naseguro nilang kusog na ang baha sa sapa.
Nagpadayon pa gayod ang pagbunok sa ulan. Namatikdan ni Elmer nga gitugnaw si Wilda. Giduol kini ni Elmer. Gitapin-an sa iyang kamot ang liog ug palad sa dalaga. Iyang nasuta nga init kaayo kini. Gihilantan. Mibati siya’g kabalaka. Wala siya masayod kun unsay iyang buhaton. Nagpadayon pa gihapon ang kusog nga bunok sa ulan.
Nunot sa pagpanglabay sa mga gutlo, nagkagrabe ang pagkurog ni Wilda. Naluoy si Elmer nga nagsud-ong sa higala. Nagadaghong na kini sa katugnaw.
"Mer, tabangi ko," nagkanayon ang dalaga.
Niadtong higayona, gisanapan na si Elmer sa tumang kaluoy sa kahimtang sa dalaga. Mao na lamay iyang naamgohan nga gigakos niya kini pamasin nga makuhakuhaan ang gibati niining katugnaw tungod sa kainit sa iyang lawas.
Wala damha ni Elmer nga mogakos usab pagbalos si Wilda kaniya. Hugot nga paggakos. Ug pagkilab sa mga gutlo, mao na lamay ilang naamgohan nga nag-akob na ang ilang mga ngabil. Naghalok sa tumang kahangol.
Wala nay ulan nianang pagkabuntag. Wala na usab hilanti si Wilda. Malipayon sila nga naabtan sila sa makusog nga ulan tungod kay kini ang naggahas og dalan aron ikapahungaw ang matuod nilang gibati sa usag-usa. (Kataposan)