Ang tumoy sa rosaryohan

Naigking si Inting sa iyang gihigdaan dihang may kabugnaw nga mipatong sa gitamatis niyang tuli. Nakatulog diay siya sa lantay, diin samtang nagpiyong giduladulaan ang nagbitay niyang panit nga nagsinaw sa kahubag sa iyang 4 anyos pa nga manghod lalaki ginamit ang tumoy sa itom nga rosaryohan -- ang krusipiho.

"Ayaw, Dong, uy. Masuko baya ang Lord ana." Badlong niya  dihang maoy iyang namat-an nga naggunit si Boboy sa krusipiho sa rosaryohan ug mihana na sab pagkuhit sa gikalingawan kaayo niini sukad pa ganina.

Igo lang mikatawa ang bata. Mipalayo man tuod sa magulang, kinsa tulo ka adlaw pa lang gikang gituli, diin nagsul-ob og lawlaw nga puting kamisin sa ilang amahan. Pero modalikyat gyog balik ang nahimuot nga manghod aron manguhit.

"Ayaw lagi, Dodong, kay makagaba baya, na!" Pugong ni Inting sa kamot ni Boboy. "Wa ka makakita? Atong Ginoo na, oh, nga gilansang sa krus ang gigamit mo sa pagdughitdughit sa akong kuan. Di baya maayo na, Do."

Si Nanay Tira, ilang inahan nga  nagdigamog paniudto sa kusina nakadungog. Miapil. Mitempla sa pag-ingon: "Ay, sus, Inting. Wa pay buot nang imong manghod, pasagdi na lang kana. Total, makasabot da ang Ginoo niana."

Medyo naguol si Inting. Kay imbes motabang pagpasabot ang iyang Nanay sa manghod, milaban hinuon. Pinangga man god ni Inting ang maong rosaryohan. Hinatag kini ni Monsenyor Louie Evans, amigo niyang pari, kinsa mipasalig nga tabangan siyang masulod sa seminaryo inig ka hayiskol. Si Sto. Papa ang nagbendita niini, busa labihan ka sagrado. Ug angay ampingan. Isip buotan nga anak, bisag sakit sa iyang buot ang gibuhat sa iyang manghod ug Nanay ngadto kaniya, napugos na lang siya sa pagpaundayon.

Hinuon, wala magdugay ang pagduladula sa iyang manghod ngadto sa pikoy ni Inting. Mihunong ra kini human natagbaw. Busa, human sa ilang paniudto nakatagpilaw rag balik sa lantay'ng kawayan nga iyang gihigdaan. Apan kalit lang siyang nauknol dihang nakadungog siyag kusog kaayong paka sa sakyanan diha sa karsada tungod sa ilang balay. Gikulbaan siya. Wa siya makasabot sa kagil-as nga iyang gibati. Dali siyang mitimbakuwas sa iyang gihigdaan ug gisusi ang gawas.

Haskang kurata ni Inting sa iyang nakita. Mao gyoy iyang naabtan ang napisat niyang manghod ilawom sa diyep de pasaheroan nga wala nay kinabuhi. Ang tuong kamot niini naggunit pa gihapon sa rosaryohan. Ang gikabudngan lang ni Inting kay bisag naligo si Boboy sa nagbanaw nga dugo, diin ang rosaryohan nahumol, wa gyoy dugo nga mipilit niini dihang iya kining gipunit. Ang naghilak niyang Nanay Tira, kinsa nakasaksi sa maong hitabo, nakapangutana usab: "Ngano kaha, no?"

Ug sukad niadto, gipabuhatan gyod og mahalong estante ni Nanay Tira ang maong rosaryohan aron dili na kini maduladulaan sa nahabilin ug umaabot pang mga manghod ni Inting. Dili kay kini lang. Pwerte pa gyong nakapangayog pasaylo ang inahan gumikan sa pagtratar kanhi sa maong rosaryohan nga usa lang ka ordinaryong butang. Matag gabii, inig ka alas 6:00, magrosaryo na usab sila. Kalihokan nga gikalipay  kaayo sa krusipiho nga nagbitay tumoy sa rosaryohan. Ug usab ni Inting, kinsa karon, usa na ka seminarista. (Kataposan)