Dugos ni Eva

Gula 257

Gihinuktokan nako ang gisulti ni Iyo Andoy. Nabalaka kong naghunahuna sa giingon niyang mga rebelde nga midagsang sa dapit nga among nasum-okan.

“Daghan diay’ng rebelde dinhi, Iyo?” Gipangutana ko ang tigulang.

“Kaniadto, Inday,” maoy iyang tubag. “Mga tulo ka tuig na ang nakalabay. Namiya sila dinhi kay natugaw sa mga sundalo nga magpatrolya. Pero bisan og malinawon na kining dapita, wala na gyud mamalik og puyo ang kanhi kong mga silingan. Maayo na man ang ilang pagkabutang didto sa patag.”

Igo lang ming nahuman og pangaon, nangabot ang duha ka apo ni Iyo Andoy gikang nangayam. Gipahikay dayon ni Iyo Andoy ang mga kuha nilang mga langgam ug hawo.

“Asa man ang inyong destinasyon karon?” Nangutana si Iyo Andoy kanamo samtang nagpahayag mi sa may kayda.

“Mopadayon mi sa unahan, Iyo,” si Rodney ang nitubag. “Magpahigayon mig dugang pagtuon mahitungod sa kahimtang sa atong kalikopan.”

Naputol ang panagsulti nila ni Rodney ug Iyo Andoy dihang gitawag ang tigulang sa iyang mga apo nga didto sa kosina.

“Ibilin ko lang hinuon una ikaw dinhi,” nagkanayon si Rodney.

“Unsa?” Nakugang ko. “A-asa ka man diay?”

“Mobalik kog lugsong sa lungsod. Mamalit kog atong pagkaon.”

“Makatultol ka kaha ngadto?”

“Ako nay bahala. Subayon ko lang ang atong giagian kaganina. Kun makasugat ko’g sakyanan, mohangyo ko nga mosakay.”

“Sige. Pero pag-amping baya, ha. Ug ayaw pagdugay didto.”

“Ayaw kabalaka. Inig human nako’g pamalit sa atong mga kinahanglanon, mobalik dayon ko dinhi.”

Paghibalik ni Iyo Andoy sa kayda nga among nahimutangan, gisultihan namo siya bahin sa among gikasabotan. -- Sumpayan pa