Dugos Ni Eva

Gula 213

Dihang nakakita na kog ideya kun unsaon ko pagpasabot si Rodney, gitubag nako ang iyang pangutana. Gipasabot ko siya’g maayo.

“Nagtuo kong wala na kinahanglana nga pahibaw-on tika nga moanhi ko sa Cebu,” giingnan ko siya. “Maong mibiya ko sa ato nga wala magpahibalo nimo.”

“Nganong nakaingon ka man nga wala na kinahanglana ang pagpahibalo nako bahin sa imong plano?” Misikmat si Rodney. “Dili ba diay ko importante alang nimo? Wala ba diay bili alang nimo ang atong gugma?”

“Human sa nahitabo sa atong mga ginikanan, wala na ko maglaom nga makabaton pa katumanan ang atong gugma, Rodney.”

“U-unsay buot mong ipasabot, Eva?”

“Tungod sa pagpatay sa akong amahan sa imong amahan, nagtuo kong masilag ka na kanako. Nahadlok gani ko nga akoy imong panimaslan sa sala nga nahimo sa akong amahan ngadto sa imong pamilya.”

“Dili kana mahitabo, Eva, tungod kay gimahal ko ikaw. Gawas pa, unfair kaayo kun panimaslan ko ikaw. Wala ka makasala kanako. Bisan ang imong amahan wala makasala kanako. Hinuon, ang akong amahan maoy sad-an ngadto sa imong amahan tungod kay gikabit man ni Papa ang imong inahan. Ang imong amahan igo lang mibarog sa iyang katungod isip usa ka bana. Bisan kinsa tingali nga mabutang sa dapit sa imong amahan, ingon usab niadto ang buhaton.”

Wala ko motingog. Gihinuktokan nako ang gipanulti ni Rodney. Akong nasuta ang iyang kamatinud-anon. Akong natugkad nga negatibo ra diay kaayo ang akong hunahuna.

“Wala ko mahimutang sa imong pagkahanaw didto sa ato,” ni Rodney pa. “Mora kog mabuang. Misamot ang akong kabalaka dihang dili ko na ikaw makontak.”

“Giilisan nako ang simpack sa akong cellphone aron dili na ko nimo makontak. Niadtong higayona, gusto ko nang kalimtan ka sa dayon.” -- Sumpayan pa