Dugos ni Eva

(Gula 184)

Wala mag-usik og panahon si Paul. Giapura ko niya nga mosulod na kami sa akong lawak sa servant’s quarter. Giablihan nako ang pultahan ug nanulod ming duha.

Igo lang nakong nasera ang palid sa pultahan, gilayog na ako ni Paul. Iya kong gikaligoan og halok. Daw hangol kaayo si Paul. Mora siya’g gutom nga leyon nga mikupog paghalok kanako. Nagkapuliki ko’g dawat sa iyang mga halok.

Wala ko makatutol dihang gitangtang ni Paul ang tanang salimbong sa akong lawas.  Gisunod dayon niya’g tangtang ang iyang gisul-ob. Mibalibad ko dihang iya na unta kong pahigdaon sa ibabaw sa kama.

“Ayaw dinhi,” maguwang sa hagawhaw ang akong tingog.

“Ngano man?” Nangutana siya.

“Moigot ning kama. Diri ta sa sawog.”

Dihadiha akong gibanigan ang semento nga sawog. Mihigda dayon ko. Gitapuk-an ko ni Paul. Gihagkan niya ang lainlaing parte sa akong lawas. Mikiat na usab ang iyang mga kamot sa pagpanghinol sa sensitibong bahin sa akong kalawasan.

Bisan og wala koy gusto kang Paul apan miepekto gihapon kanako ang gihimo niyang pagana. Inanay nga mikuyanap ang sensasyon sa akong lawas. Nanginit kog maayo. Ako na lang gi-imagine nga dili si Paul kundili si Carlo ang nakigpinarayganay nako aron dili kaayo ko hilasan ug lud-on. Nahunahuna man god nako nga alkanse ko kun si Paul ray ganahan ug ako dili. Maong nangita ko’g paagi nga ganahan sab ko.

Dihang nasuta na ni Paul nga nagbasa na ang bukana sa akong pagka babaye, iya dayong giwahing ang akong paa. Mipahimutang dayon siya sa akong bilahan. Uran-uran, nabatyagan ko nga gition na niya ang iyang kargada sa ganghaan sa akong pagka babaye. Nanginit kini ug naghitinghiting sa kagahi.

Paglihok sa bat-ang ni Paul, nabatyagan ko nga inanay’ng mitidlom ang iyang kargada sa akong lapsanan. Sakto sab diay sa gidak-on ang binuhi ni Paul. Morag napuno pag-ayo ang akong pagka babaye dihang nakasulod na kini sa hingpit. – Sumpayan pa