Ang sapa sa biyasong

Namidpid  ko sa pagsubay daplin sa sapa sa Biyasong. Gisundan ko ang hinaganas sa tin-aw'ng tubig niini. Pastilan, sulod sa daghang katuigan nga nagpahilayo ko sa among dapit, wa gyud ko magdahom nga sama da gihapon ang agos sa tubig niini. Maayong pagkagalam ang palibot sa sapa sa Biyasong. Tinuod gayud diay ang gisulti kanako ni Lolo Binog.

"Bayente ka tuig kang nawala sa atong dapit, Mar! Morag dili ka makatuo! Apan tin-aw pa gihapon ang dinaligdig sa tubig sa sapa sa Biyasong....!"

Mao nga ning akong pagbakasyon karon sa among baryo sa Biyasong, buot kong tinuon ang palibot sa sapa sa Biyasong,  nga nahimo nang tipik sa akong kabatan-on. Dugay ko na nga nasayran nga padayon ang pagbuldos sa kasikbit nga bukid sa   Biyasong alang sa paghimo og kalsada, ingon man ang padayon nga pagkalot ug pagpangubkob sa mga tawo sa nagkalainlaing matang sa bato, nga kusog kaayo ang halin sa mga stone craft factory. Nakadayeg sab ko sa mga molupyo sa Biyasong, kay nagkahiusa gihapon sila sa pagmentin sa kalimpiyo sa kalikopan, ilabi na sa sapa sa Biyasong.

Kanhi, sa buhi pa sila si Tatay ug Nanay, nga nag-eskuyla pa ko sa elementarya, kanunay ko nga manikop sa sapa sa Biyasong, matag Sabado nga way klase ang tunghaan. Nakat-onan nako ang pagpanguot sa mga lungag sa piyo. Mga dangawan nga uwang ang akong masikop sa daplin sa sapa, nga garbo kong ihatag sa katalirungan kong silingan nga klasmit sab nako sa elementarya -- si Nena. Adto ko mosangko sa dakong linaw, nga naporma sa dinaligdig sa sapa didto sa unahan. Anhi mi dinhi kanunay  mangaligo si Nena.

"Ngiga nimo, Nen, uy! Namukol na lagi ang imong dughan...!"

"Ikaw gyud,Mar! Ako ray gipanid-an nimo! Laina nimo, uy! Maligo man ka nga naked.... Sinaw kaayo ang ulo sa tuli mong pekoy!"

Ug unya, magsinabligay mi og tubig taliwala sa linaw. Hilabihan gyud ang pagkasuod namo ni Nena. Nagkalanggikit ang lapyo namong kasingkasing.

Apan dihang nailo na ko sa akong mga ginikanan (nangamatay ang mag-uuma kong mga ginikanan nga naapil sa pagkalunod sa lantsang M/V BETHOVEN. Gikan sa Leyte sila si Nanay ug Tatay nga nangani og humay), nagkatibulaag ming tulo ka managsoon sa pagpanimpalad sa siyudad. Ang among kabiling banika, gitugyan na lang kang Lolo Binog nga dugay na usab nga nabiyudo.

Nahimo kong magsusulat sa siyudad, nga sulod sa edad nga 35 karon, nagpabilin gihapong ulitawo.

Didto ko mosangko sa dakong linaw. May nanglaba sa daplin. Nagpalupalo. Naklaro ko ang dagway niini. Si Nena! Wa ko makasabot sa akong gibati. Gisultihan man gud ko ni Lolo Binog sa akong paghiabot sa Biyasong, bahin sa kadula ko kanhi.

"Dalaga pa gihapon si Nena, Mar....!"

Gikan sa akong gitindogan nga nagpasalipod sa dakong punoan sa bangkal daplin sa sapa, gilantaw ko ang pamayhon ni Nena. Misamot sa pagbutokbutok ang akong dughan. Seguradong mahikurat siya sa akong pagpatim-aw karon. Ug  ang sapa  sa Biyasong ug ang linaw niini, maoy mahimong saksi sa ikaduhang anib sa among panagtagbo karon ni Nena. (Kataposan)