Napawong ang kainit nga gihaling sa kabugnaw

Mibunok ang kusog kaayong ulan. Mikilat. Midugdog! Bugnaw kaayo ang panahon. Apan wala kini batia ni Ramir. Lahi ang milukop sa iyang balatian. Ang kakamig nga mihasmag sa iyang kalawasan ingon sa naghaling hinuon og kainit sa iyang dughan. Ug midilaab ang kahinam nga gipangandoy sa iyang hunahuna.

Sila ra karong duha ang nahabilin sa ilang balay. Siya ug si Verna, ilang helper. Namista man god sa probinsiya iyang misis kuyog sa tanan nilang anak ug siya wala mokuyog kay may trabaho man siya ugma puhon. Mipayil baya unta siya og vacation leave sa ilang trabahoan apan wala siya tugti.

Napalid ang buhok ni Ramir human huyopa sa saag nga hangin nga nakasulod sa tinakpan niyang kuwarto. Ning higayona, naglingkod na siya sa ngilit sa kama, diin didto ilawom sa iyang kaisipan usa ra gyuy iyang nakita -- ang hubong lawas ni Verna.

“Oh, pagkalami mo kaha, oras nga mahukasan ko ikaw sa tanan mong salimbong!” Nakapanglad-ok siya sa laway nga mituaw.

Dugay na siyang naibog ni Verna. Niadtong unang adlaw pa lang sa pagsugod og serbisyo niini dinhi sa ilang panimalay, nangandoy na siya nga maangkon ang kinatibuk-ang hiyas sa babaye.

Biyuda na si Verna, pero 27 anyos pa lang. Adunay usa ka anak apan wala makapahimulos sa dughan sa inahan kay wala man siya’y gatas. Basta, seksi si Verna. Kana lang mag-short kinig maong nga piit ug mubo kaayo, unya parisan og sleeveless shirt samtang manglaba; pastilan, haska gyung makatutok ni Ramir. Sa tan-aw sa lalaki, ala Ethel Boova ang pamayhon ni Verna.

Wala kapugngi ang pagburot sa atubangan ni Ramir. Nahunahuna niya nga human sa unom ka bulan gikan sa pagkamatay sa bana ni Verna, giuhaw na gyud kini sa pagpakig-sex. Busa, kinahanglang di siya mag-usik og panahon.

Nakahukom si Ramir nga ning gabii nga sila rang duha, iyang kamangon si Verna. Mitindog siya gikan sa iyang gilingkorang kama, migawas sa lawak ug didto mopaingon sa maid’s quarter. Samtang didto sa gawas, nagpadayon pagbuhos ang bugnaw kaayong ulan.

Dali rang naabot si Ramir sa kuwarto ni Verna. Daw gisuwerte siya kay wa man ma-locked ang pultahan. Tingale, nalimtan. Sa naghinamhinam nga mga tudlo, giablihan sa lalaki ang palid.

Maayong pagkabantang sa iyang panan-aw ang hamis nga mga paa ni Verna nga gitandayan sa nawalis nga sidsid sa gisul-ob nga pangkatulog nga duster. Ang mga tumoy sa dughan nga gibantayan sa nagdukang siga sa lampshade, mihulma ug wala makaipsot sa giyawaan nang mga mata sa nagpanikad nang agalon.

Gihakop ni Ramir ang nagtuybong mga pungtod ni Verna. Apan nakamata ang biyuda. Giwakli iyang mga palad: “Sir, nganong ania ka sa akong kuwarto?”

“Nakagusto ko nimo, Verna. Gusto kong sudlon ang imong paraiso. So please, pasagdi ako. Sayod akong giuhaw ka na usab niini.” Prangkang tug-an ni Ramir.

“Oo, husto ka, Sir. Giuhaw na tuod ako. Pero di ko buot nga ang makatambal sa akong kauhaw, ikaw!”

“Ngano man?” Hagawhaw sa mikaras nga tingog.

“Taas kaayo kog respeto ninyong duhang Ma’am, Sir. Ultimong mga silingan belib sa pagka wholesome ninyo nga pamilya. Kay gawas nga miyembro kamo sa couples for christ, usa ka pa gayod ka lay minister. Ug di ko makaako nga gub-on mo kini tungod lang niining usa ka hugna nga gitental sa yawa ang imong kahuyang. Sir, hinumdomi ang mga Plaque of Appreciation nga nangumbitay sa inyong bungbong- mga ebidensiya nga giidolo kamo sa katilingban isip usa ka maayong panag-ingnan nga pamilya.”

Daw nalusno si Ramir sa iyang nadungog. Ug mao na lamay iyang himatikdan ang kalit nga pagpanghumok sa iyang kaunoran. Ang kainit sa daotan niyang laraw nga kaganina gihaling sa kabugnaw sa ulan, karon hinayhinay nang miawop. Hangtod nga sa hingpit...napawong gayod.

Huyhoy ang mga abaga ni Ramir nga mibiya sa kuwarto ni Verna. (Kataposan)