Ang silpun ni Leo

Miiknat ang kilay ni Ricky sa iyang nadungog nga panagsulti sa silingang magtiayon ning eskuwater nga dapit sa siyudad sa Sugbu. Klaro ug dasig kaayo ang panagsulti sa magtiayon Leo ug Vicky. Namatikdan ni Ricky nga bag-o lang gayud nahiabot si Leo ning orasa sa alas-11 sa kagabhion.

“Bilib gyud ko nimo, Leo! Kasaligan gyud ka! Basta mamista ka, di gyud masipyat nga makadala kag silpun....!”

“Aw, ako na gud ni, Vicky! Mao ni ang akong naandan nga tulumanon sa bisan asang pista. Inabtik gyud! Silpun alang kanimo....!

Nakapanglingo si Ricky. Mao kini ang kanunay niyang madungog sa magtiayon. May pagduda siya nila ni Leo ug Vicky. May katahap siya sa abilidad ni Leo. Isnatser kaha ang iyang silingan dinhi sa eskuwater? Daghan na kahang cellphone ang nabiktima ni Leo sa bisan asang dapit nga magsaulog sa pista...?

Tangkod na  nga duha ka semana ang  pag-istar ni Ricky dinhi sa eskuwater nga dapit sa siyudad. Nag-abang siya og kuwarto ning balaya nga gipanag-iya sa usa ka tigpatanto sa siyudad. Maayo kay barato ra ang inadlaw’ng abangan sa kuwarto. Taga Bohol si Ricky ug ania sa Sugbu aron sa pagpangaplay og trabaho. Bag-o lang siya nakagradwar sa kursong Komersiyo ug namasin nga makasulod og trabaho dinhi sa siyudad.

Nakaila ni Ricky ang magtiayong Leo ug Vicky, kay tupad ra man ang balay niini sa iyang giistaran. Manindahay og prutas sa Carbon ang magtiayon nga wala pa makabaton og anak. Hilom nga nasayran ni Ricky nga hilig mamistahay si Leo sa bisan asang dapit sa Sugbu. Ug kanunay niyang madungog ang ipasalig ni Leo ngadto sa asawa.

“Pista ron sa Mandaue, Vicky! Ayaw’g kabalaka. Seguro na ang silpun...!”

“Bantay ka, Leo, ha! Dad-i baya ko’g silpun...!”

Misantop sa hunahuna ni Ricky ang gitugon kaniya sa amigong polis nga taga Bohol nga ania maasayen dinhi sa siyudad sa Sugbu, sa ilang panagkita sa miaging adlaw.

“Kon duna kay tawo nga kadudahan ang lihok ug trabaho, o di ba isnatser, pahibaw-a lang ko, kay ako ang mosikop! Dugang sa akong record ug promosyon, Bay Rick....!” nagpahiyom si Dindo kaniya nga mipakapin.” Ilabi na gyud kanang mga isnatser og cellphone...!”

Hilom nga mikanaog si Ricky gikan sa iyang kuwarto. Panid-an ug lilion niya sila si Leo ug Vicky nga malipayon kaayo didto sa ilang kusina. Sa gingi sa bungbong amakan, gitapion ni Ricky ang iyang dunggan aron sa pagpaminaw.

“Daghan diay nga tawo  ang balay nga imong gipamistahan, Leo?”

“Mo lang! Bongga ang kumbira, Vicky, uy! Linga ang namistahay!

“He-he-he! Mao diay nga nakahigayon gyud ka! Nakahuygo ka ning dala mong silpun....!”

“Syempre! Mao gyud na ang naandan kong tulumanon, ang operasyon silpun sa matag pista! Ha-ha-ha-ha!”

Misamot sa pagkakuryuso si Ricky. Milili sia sa gingi sa bungbong amakan. Ug maoy nasugat sa iyang panan-aw si Leo ug Vicky nga nag-atubang sa paglingkod sa gamay’ng talad-kan-anan diin sa tunga niini nagtuybo ang silopen nga napuno sa pagkaon.

“Basta mamista gani ko, Vicky, di gyud nako kalimtan ang pagdala og bring-house nga pagkaon! Silupen pun-on! Silpun...!

Nakapangalot sa ulo si Ricky nga hilom mibalik pagsaka sa iyang kuwarto. — Kataposan