Dugos ni Eva

Gula 49

Mibalik kog higda sa kama samtang nakigsulti si Mama Betty nako. Nagbarog siya sa akong atubangan. Milingiw ko dihang iya kong gitan-aw.

“Unsa bay nahitabo nimo, Evangeline?” Gipangutana ko ni Mama. “May problema ka ba, ha anak?”

“W-wa man, Ma,” maoy akong tubag. “Lain lang ang pamati ko sa akong lawas.”

Miduol si Mama ug gitapin-an sa iyang kamot ang akong agtang.

“Uy,” nakatuaw si Mama. “Init ka man diay kaayo. May hilanat ka.”

“Mao bitaw nga wala na lang ko maligo sa dagat, Ma,” nako pa nga namakak. “Miuna na lang kog pauli sa akong mga higala nga akong kauban pag-adto sa beach.”

“Nganong wala ka man mosulti dayon nga gihilantan ka diay? Aw, kadiyot lang kay magkuha kog tambal.”

Nagdali si Mama nga migawas sa akong lawak. Wala madugay, nahibalik kini nga nagdala nag usa ka basong tubig. Gitunol niya kanako ang tambal alang sa hilanat. Gilamoy ko dayon kini nga gipatabanan og tubig. Pagkahuman, mihigda kog balik.

“Pahuway og maayo aron mahuwasan ka,” ni Mama dayong biya sa akong lawak.

Samtang naghigda ko, misantop si Rodney sa akong hunahuna. Siya gyuy nakaingon niining akong kahimtang. Kun dili pa tungod sa kadako sa iyang kargada, dili unta ko hilantan? Hapdos pa gyud ang akong flower tungod sa laceration.

Pagkaugma, nahuwasan na ko sa hilanat. Nianang pagkahapon, nanilhig ko sa palibot sa balay. Dihang didto na ko nanilhig sa luyo sa balay, dihay nagsigeg panitsit nako. -- Sumpayan pa