Nagdali si Mario nga mipaingon sa nahimutangan ni Anicita. Ug sa dihang diha na siya sa atubangan niini, iya dayong gikasab-an ang dalaga. "Sus, pagka daghan diay nimog nawong, no, kay ika napulo man lang diay ko nimong uyab ... unsa man ning imo, duwaduwa?"
"Ngano man diayg napulo ka buok ang akong uyab, unsa may labot mo nga dalaga man ko. Ikaw bitaw, daghan man sad kag uyab, diba?" niini pa nga ingon sa nasuko usab.
Wala pod palupig si Anicita, kay alang kaniya si Mario ra bay kamao. Sayod man god si Anicita nga may pagka playboy kini si Mario. Gani, daghan mang mga tabitabi nga iyang madungog nga si Mario mokaon gyod bisag unsa. Ug nasayran pod niya nga dinhi sa ilang lungsod hapit ang tanang kadalagahan dinhi nauyab ni Mario.
Busa, karon nagtigi na gyod ang ilang mga abilidad. Siya pod hinuon si Anicita nadungog pod sa pagka palikira ug hinguyab pod kaayo siya, ug kutob sa manguyab niya dili niya paantuson, iya dayong sugton, unsa pay dugayan kay alang kaniya gusto siyang mangoleksiyon og mga uyab ug mao na ni ron hasta si Mario nga palikiro usab dihang nanguyab niya, wala kaupos ang sigarilyo niini iya dayon kining gisugot og mao kini karon nga miangal ang kanahan.
"Babaye ka man unta, magpinarehas ka man nako," midako ang tingog ni Mario. Puwerte gyong sukoa sa ulitawo.
"Sus, lalaki ug babaye, parehas ra, uy,' wala pod pakupil si Anicita. "Ika ray kamao, kami sang mga babaye kamao pod mi, uy...."
Nakumo ni Mario ang iyang tuong kamot ug iya nalang gipugngan, nahinumdom pa siya nga babaye kining iyang gikaatubang. Kay nahitabo pa nga usa ka lalaki kining iyang gikahinabi, napungag na tingali ang mga ngipon niini.
Ug mao kadto ang sinugdanan nga nagdinumtanay silang duha. Si Mario nangita lang og higayon nga makabawos kang Anicita ug ingon man si Anicita ngadto kang Mario.
Apan taliwala sa ilang pagdinumtanay may usa ka htiabo nga nagdala sa ilang mga dalan pagdugtong pagbalik, kay usa ka gabii samtang nagsakay si Mario sa iyang motorsiklo ug kusog kaayo siyang mipadagan niini hibanggaan siya og usa ka kotse ug ang maong kotse nga nakabangga kaniya gipanag-iya ni Anicita nga mao ra usay nagmaneho niini. Ug kay way panimuot nalagpot sa may kanal ug maayo kaayong pagkawasak ang motor sa ulitawo, gidali dayon ni Anicita si Mario pagdala sa Hospital nga wala pay panimuot.
Naguol si Anicita sa nahitabo kang Mario. Dili niya tuyo nga banggaan si Mario,kay kini man ang mi-overtake ug kusog usab nga pagpadagan ni Anicita maong nadumbol si Mario ug maong nahitabo ang dili gyod unta buot mahitabo.
Sa didto na sa usa ka lawak sa Hospital, kay gibalikan na man sa maayong panimuot si Mario ug may bendahe na ang ulo niini, misulod si Anicita ug nangayo siyag pasaylo sa ulitawo.
"Wala ka makasala nako, Ani," ni Mario pa. 'Ako ang sad-an kay kusog kaayo kong mipadagan sa akong motorsiklo..." hagawhaw sa ulitawo nga gisakitan pa sa mga bun-og ug samad sa iyang lawas.
"Mario, inig kagawas mo dinhi sa hospital, ipanumpa ko nga magbinuotan na ko. Dili na ko magpinalakira..." kahilakon si Anicita nga namulong. "Honest ...cross my heart..."
"Ako pod, ipanumpa ko, nga dili na ko magpinalakiro, ikaw na lang gyod ang babaye nga akong higugmaon. Ug kon mosugot ka dad-on ko ikaw sa altar sa kaminyoon. Magminyo ta..."
"Apan...apan...wala pa ta kahuman sa atong pag-eskuylaw..."
"O, sige, inig kahuman natog eskuyla, magminyo na ta, ha, Ani?" hinay nga tingog ni Mario.
Miyango si Anicita ug unya iyang gipatikan og halok ang mga ngabil sa ulitawo, ug wala na ang mga kasakit sa ilang mga dughan. - Kataposan