Dear Dr. Love,
A pleasant day to you. Tawagin mo na lamang akong Albert. May kaibigan ako, si Tina. Naging very, very close kami. Magkaklase kami sa isang subject sa college.
Kapag may problema siya, dumadaing siya sa akin at ganoon din ako sa kanya. Madalas kaming lumalabas para kumain o manood ng sine.
Holding hands pa nga kami eh. May limang buwan na kaming ganyan. Hanggang sa minsang nanood kami ng sine at tinangka ko siyang halikan sa labi. Sa ginawa kong iyon, sinampal niya ako at mabilis na umalis. Hiyang-hiya ako sa mga taong katabi namin kaya lumabas na rin ako.
Hindi ko maubos maisip kung bakit ginawa niya iyon. Sa pakiramdam ko, hindi man ako pormal na nag-propose sa kanya ay may unawaan na kami. Mutual understanding, hindi ba?
Nang pumasok ako kinabukasan, hindi na niya ako kinikibo. Nang tangkain kong kausapin siya, sinabi niyang winasak ko ang pagkakaibigan namin. Humingi ako ng tawad sa kanya pero ayaw niya akong patawarin.
Pinadadalhan ko siya ng mga roses at chocolate pero ipinababalik niya. Magkahalong hiya sa sarili at hinanakit ang nadarama ko ngayon. Dalawang linggo na ang nakalilipas mula nang mangyari yon. Ano ang dapat kong gawin?
Albert
Dear Albert,
Mahirap magtiwala sa tinatawag na mutual understanding. It can always be misconstrued. Kapag nagkahulihan na kayo ng loob ng isang babae, kailangan pa rin ang confirmation kung mahal ninyo ang isa’t isa. Hindi yung susunggaban mo na lang bigla ang babae sa pag-aakalang romantically inclined siya sa’yo yun pala’y brotherly o sisterly love lang ang damdamin niya.
Pagsikapan mo pa ring suyuin siya at baka sakaling mapatawad ka niya. Kung hindi, pasensiya ka na lang at humanap ng iba. Ganyan talaga ang buhay, parang life!
Dr. Love