Higala

Ikaw na tingali ang gasa nga dugay ko nang gipangayo gikan sa langit

sa kamaayo mo gusto ko ang ngalan mo sa tibook kalibutan isinggit

tungod sa katalagsaon mong hiyas nga sama sa adlaw ang kainit

kay ikaw ang naghupay sa akong gibati nga kagul-anan ug mga kasakit.

Ang pagkamaayo mo, higala, sama sa kaanindot sa dagat

motaob ug mohunas man apan walay pag-usab ang iyang kaparat

bisan pa man sa kabangis sa hangin kaniya mohampak

ingon niana ka hugot ang gugma mong way pag luag.

Pinangga kong higala, daghang salamat sa imong kaayo

imo akong giagak gikan sa dalan nga padulong sa kalayo

imo akong gigiyahan gikan sa alimoot kong pagkatawo

sa diin ako naglunang, nagtampisaw sa akong mga bisyo.

Ikaw ang akong magbalantay ug akong anghel

ang mga pahimangno ug tambag mo sa akong ulo gisilsil

tungod ug pinaagi kanimo ako naghinolsol ug nagbag-o

kay sa mga sayop kong lakang ug buhat imo akong gipa-amgo.

Kaanindot sa kalibotan kong daghan ang sama kanimo

kalinaw ug gugma tingali ang magpatigbabaw ug magpaluyo

tingali walay kagubot o kagul-anan ang mahitabo

kay gugma man ang maglihok sa matag usa kanato.

Higala, matapos man ang kalibutan

dili ug dili ko gyud ikaw mahimong makalimtan

kay ang mga tambag mo nakatohup na sa akong alimpatakan

nga kanunay kong gihinumduman, gisunod ug gituman.