Lunes sa buntag

Domingo sa gabii, Lunes sa buntag,

Nagpangilin ang balatian ko'g kalag;

Kay kining adlawa, imo, halandumon,

Ako usab ning adlawa, malaumon.

Dinhi ang panumpa ta akong gisana,

Sa dughan ko miripiki daw kampana;

Kining kasingkasing nga daw nangaliya,

Ang himaya nga kining adlawa maiya.

Lunes sa buntag, Hulyo baynte kuatro,

Sa pangisipan nakita ko ang kuwadro;

Didto nakita ko ang imong hulagway,

Ikaw gayod ang gimahal kong panagway.

Sa hunahuna, ikaw akong gihagkan,

Mga kabalaka, kaguol nangapukan;

"Ning adlawa", hunghong ning kaugalingon,

Ang kalipay among saulogon.

Inanay milingay ra gayod ang adlaw,

Mianam usab pagdilaab ang kahidlaw;

Unya ang hunahuna ko nagkanayon,

"Hangyuon ko siyang iya akong pahagkon."

Ang halok nga napatik sa iyang ngabil,

Wa ko damhang mahimong itom nga tabil;

Nga maga-uwang sa among baruganan,

Hangtod natumpag ang among gipanumpaan.

Miusa pagbaha kining mga luha,

Ang mga kasakit wa maanod, wa makuha;

Kay ang mga luha didto ra magbiaw,

Ug ang kaguol, ang kamingaw misiaw.

Pagkasakit sa gibati kong kamingaw,

Sa samarang balatian way nakalingaw;

Lunes, Hulyo baynte kuatro, nagatinga,

Ang paglaum kay wala na ang pinangga.

Ang panghitabo akong gibasulan,

Ang tanang hitabo akong gibatukan;

Apan sala ba ang paghalok sa hinigugma?

Di ba kini patik man sa matuod nga gugma?

Hulyo baynte kuatro, imong adlaw’ng balaan,

Gihaling ko dinhi ang atong gipanumpaan;

Pasayloa ako, intawon kong arang man,

Ug atong banhawon ang gugma HINALARAN.