Sagpa sa akong pagka-Adonis
Kun’ ako motalaw sa hagit ning kapalaran
Di ako angay magpaanod sa bul-og
Sa akong pagkahuyang
Sanglit ang imong mga talidhay
Nagadani kanako sa pagsagubang
Sa unos ning kapalaran
Nagapaikag sa akong salabutan
Maong karon, andam na akong
Mudasdas sa giyera sa gugma
Sugdan ko dayon ang pagpatag
Sa kabungturan
Pahubason ko ang kadagatan
Aron mapanday ko ang bag-ong paraiso
Alang da’ kanimo
Ug niining mga takna-a
Akong pagatukawan
Di ako magpanuko
Sa pagpakigbisog sa biay-biay
Taptapan ko nalang unya
Ang mga samad agi sa mahait
Nga mga pulong
Baliwalaon ko ang tanan
Hamagan ko man gani
Ang nagbutay-ad nga espada,
Himuon ko man gani’ng taming
Ang akong mga palad,
Kana pa ba kahang mga letra dah!
Di ako muhonong sa pagkab-ot
Kanimo putling bituon
Kay ikaw lang ang nagabanwag
Sa mangitngit kong dughan
Buot kong ihalad, ang matuod
Matuod ko gayod nga gugma
Arun ang kahayag, di lang
Sa akong dughan mabatyagan
Malukop unta tibook kong galamhan.