Bugti Ning Kinabuhi

Sa dihang una tikaw’ng nakita

Sayod ako nga ikaw na nga

Ikaw ang nag-inusarang nilalang

Nga dugay ko’ng gipangita.

Apan luyo sa akong tinguha

Ang usa ka pagduda nga damgo lang ang tanan

Tungod kay dili man mahawngan

Ang imong kaanyag kung itandi sa uban.

Apan sa pipila ko’ng pagbanabana

Kaanyag mo ang wala ko nakita

Tungod kay inanay nang naputos sa gugma

Ang kasingkasing ko’ng wala tuyoa.

Taliwala sa mga adunahan ug ambunagan kanimo naninguha

Paglaom ko para kanimo kalit nga nawala

Apan bisan pa sa tanang mga kasikas

Wala mo gayod ako gipakyas.

Hukom mo wala ko damha

Kay usa man lang ako ka yano nga tawo

Nga wala’y lain nga ikaalagad kanimo

Kun dili ang tim-os nga gugma ko.

Wala ka’y sama dinhi sa kalibutan

Kina-iya mo dili matupngan

Dako mo’ng pagsalig sa Kahitas-an

Ug baruganan mo’ng dili mahawngan.

Mga panahon nga kita nagkauban

Sa kasadya man o kagul-anan

Dili ko gayod mahikalimtan

Kay magpabilin man kini sa lapyahan sa akong dughan.

Karon nga panahon na ang mitakda

Panag-uban nato kalit nang mawala

Apan bisan na sa di malikayan nga kasinatian

Gugma ko alang kanimo magpabilin nga wala’y katapusan

Kung ugma damlag dalan mo ako’ng mahikaplagan

Dili ko na gayod kini buhi-an

Tungod kay ikaw lang ang bililhon nga bahandi

Ang nag-inusarang bugti ning kinabuhi.