Ahay! Kamingaw nga handumon ang mitikyop kong kagahapon. Daw lumalabay lamang. Sama sa dahong laya, sa yuta nahulog nga nagpilikpilik ug dili na mubalik. Kumusta ang mga higala kong “antique”? Milabay nang hataas nga kagahapon sa mga kababata kong taga ubos uban kanila kami nagdugmon sa tumang kakabus. Bililhon man uyamot ang magpuyo sa kinabuhing kabos, kun sa matag unya kanunay kita magasampit sa Balaang Dios.
Si Keke nga nag-antos sa kinabuhing apeke, sa ilawom kasagingan ikaw nagalingkod adlawng tanan, daw naghanduraw sa atong kagahapon, langam tokmo gilastiko, damayan sa suba gipabuthan ug isdang halu-an hipaslan.
Gidu-aw namo ang mga buhing katigulangan. Uy! Usa na lang ka ngipon ug diyutay nga ginhawa sila gibinlan, timaan nga duol na ang kapahulayan? Andam kita sa adlawng tanan kay ang Dios Nga Gamhanan, adto kita tigomon Niya sa “Departure Area” aron inig switch –off ug tagsa-tagsa kitang mularga. Ikayab ang banner “The Last Voyage to the Island of No Return.”
Si Owie kong amahan, sa kayano di hitupngan, mandar de mano ug mandar de silya sa kabus niyang pamilya. Adlaw’ng tanan sa gimbuhaton kami gitaryahan. Sayo sa buntag destino sa atabay ug suba, pangitaon pa ang pamahaw, ang lawas intawon nagkurog na sa katugnaw. Sangpit ni Owie, Ayeng, Apen, Achiang dinhi kamo tanan ug dali kaming miduol daw ok-ok nga nagpundok. Mando ngadto sa kamanghuran, Ationg trabaho imo duty , ikaw kis-kis iti. Mao kini ang mandar ni Owie. Amahan aporahanan sa atabay toothbrush duha ka oras. Sa suba kanunay sa tubig nag wisi wisi ug nagkopokopo. Ay! Unsaon man paglambo sa negosyo?
Ang mga anak makugihon, manggihatagon , maki-angayon, ang grasya sa kahitas-an siya palamboon…