Kinalasan!

Duna ba goy word nga kinalasan? Ako gani mismo, maglagot man, kon duna sa akong apo, mogamit sa pulong “kinalasan.” Kay unsa may buot ipasabot sa kinalasan? Nganong kanunay man gyod kining pulonga, nga gamiton sa atong mga apo? Unsa man diay ang pulong nga LAST? Dili ba, last na man gyod na?

Pero nganong karon, ania, migamit man ko sa maong pulong, KINALASAN? Pwes, ania. Dunay usa ka maanyag kaayong very good Samaritan, nga tagoon  lang nato sa ngan nga, Josie Sanchez Pereyra, nga nagpahatod ni Roger Serna  diri nako og usa ka nindot kaayong fully- loaded nga cellphone. Pwes? Naka ingon ko, kinalasan na gyod ning cellpona ni, dili ug dili ug dili na gyod ni nako ipakawat. Ampingan na gyod ni nako. Kinalasan na ug kinalasan na gyod ni. Kay kinsa  na man sad unyay mohatag nako’g cellphone, kun ako pa ning wad-on? Hasta ning bag-o nakong relo? Kinsa na man sad unyay mohatag nako’g  kwarta, aron ipalit og lain na pod nga bag-ong relo? So kinalasan ug kinalasan na gyod ni. Kinalasan na gyod. Dili ug dili na gyod ni nako ipakawat. Mag-amping na gyod ko, PROMISE. So, ngadto nilang Josie Sanchez Pereyra, Dulce, Madame Eliza Estenzo Torres, Roger Serna, sa akong mga pag-umangkong way hunong sa pagsilbi intawon nako, sa Freeman Foundation ug kamong tanang way hunong ang pagsuporta, you know who you are. Daghan kaayong salamat. And Lord, thank you so much for giving me these people. Thank you so much for loving me. Wa pa ko makahimo sa mga penetensiya, nga optional kono, kun makahimo pa ko, atong akong general confession. Pero feeling nako blessed na gyod, tungod sa mga tawo nga nagtuo, nga nagkinahanglan na gyod ko’g general confession.